Άτιτλο (της Φωτεινής Ψιρολιολιου)

Φωνές ατίθασες, κρυφές, με έχουν κυριεύσει
Βοήθεια!!
Όλοι καμώνονται ορθά πως όλα βαίνουν
Είναι καλά λένε. Με άλλα λόγια αναπνέουνε και ζουν.
Η μνήμη καλή σύμβουλος.
 Για σκλάβο της σε θέλει
Στον ήλιο κρέμασα σήμερα τις κρύες καλημέρες
Τι κι αν αλλάζουν οι χρονιές προδίδω τον εαυτό μου
Τον αφανίζω ανεπαίσθητα με γουλιές αναισθησίας
-άκαρδος τρόπος-
Οι αναβολές μου έχουνε, μία σαρδόνια φτήνια
Τετράτροχη  η βαλίτσα  μου γλιστράει, μαζεύει το δρόμο
και ούτε θυμώνω παρά εκτός
στατιστικές καταγράφω
Σημεία των καιρών
Παρηγοριέμαι.
Ρίχνω το βλέμμα, ξηλώνω τον ορίζοντα.
Τον εαυτό μου κάθε μέρα περισσότερο, εξορίζω
Ανίατες σιωπές άβολα με τυλίγουν
Συναγερμός μέσα μου
Πριν λιγο οι μπάρες, πέσουν
Πεδίο ειρηνικό εγκαινιάζεται, των λοβοτομημένων.


Φωτεινή Ψιρολιολιου

Το τελευταίο φυλάκιο (της Κωνσταντίνας Σταθακοπούλου)

Άνοιξα τις πόρτες.
Να μπουν νερά.
Να βεβαιώσουν την απόλυτη προσαρμογή μου στις παραδόσεις.
Η γη βάρυνε πολύ.
Ηττήθηκε απ' τις νίκες της.
Κι εγώ, μια κουκκίδα με διεσταλμένους αδένες που σπαταλιέται στις ελλείψεις της,
πώς να με χαρτογραφήσω;

Αφήνομαι.
Γλιστράω.
Σκορπάω στην καταλυτική τρέλα του νερού.
Κατρακυλώ στη μνήμη του βυθού.
Είναι ανόνειρα εδώ.
Είμαι ασφαλής.

Χάρισα επιτέλους το τελευταίο φυλάκιο σε μένα.
Επιεικά να με κρίνεις

Κωνσταντίνα Σταθακοπούλου

Katia Chausheva Photography