στα χείλη ανεβαίνει
μια θλίψη.
Σήμερα που
δεν έχω πια άλλες
αντοχές.
Είναι και
αυτές οι τύψεις που
ταλανίζουν την ψυχή μου
Είναι και κάτι λέξεις που
ξεστομιστηκαν και κάλυψαν
με θολή εικόνα την αγάπη
Είναι που δεν κατάφερα όλη
την νύχτα να σε πείσω ότι οι
άνθρωποι που αγαπιούνται
δεν χωράνε στην λογική
του χρόνου ... είναι η συγνώμη
που σου έλεγα και εσύ δεν
δέχτηκες ..
Τώρα σε πυκνό
υφαδι ομίχλης θα βαδίσω
και εκείνες οι αποσκευές στην
αποβάθρα στα αζητητα.
Λένα Βλαχοπούλου
