Δευτέρα 22 Μαρτίου 2021

Σβήσε φεγγάρι μου (της Γιώτας Κλουτσουνη Παπαδάκη)



Κάθε σου βήμα πάνω σ' αγκάθια. 

Με πληγωμένα πόδια γυρνάς. 

Μα στην καρδιά σου ψηλά κατάρτια. 

Όλα τ' αντέχεις, όπου περνάς. 


Κάνει ένα κρύο πάλι απόψε. 

Σφίγγω τα χέρια ολόγυρά μου.

Σβήσε φεγγάρι μου, τη νύχτα κόψε.

Άδεια είναι πάλι η αγκαλιά μου. 

Μα έχω αντέξει...

Έχω αντέξει τη μοναξιά. 


Δίνεις τα πάντα για ένα εντάξει. 

Όλα πως είναι ν' ακούσεις καλά. 

Κλείνεις τα μάτια σου κι όλα σε τάξη. 

Μα στο μυαλό σου γυρνούν σαν τρελά. 


Κάνει ένα κρύο πάλι απόψε. 

Σφίγγω τα χέρια ολόγυρά μου. 

Σβήσε φεγγάρι μου,  τη νύχτα κόψε. 

Άδεια είναι πάλι η αγκαλιά μου. 

Μα έχω αντέξει...

Έχω αντέξει τη μοναξιά. 


Γιώτα Κλουτσουνη Παπαδάκη

Άτιτλο (της Άννας Γεωργαλή)



Η τελευταία μέρα του χτες

με τα σημάδια του χειμώνα στο κορμί

με γκρίζα ελαφρότητα

άντεξε το βάρος της εποχής που απαρνιέται

ακούμπησε τις σκέψεις στο περιθώριο

μια ανάσα

ένας στεναγμός 

και μπήκε στο ράφι

σε χρόνο αναχωρητικό

με βήματα απαλλαγμένα από φόβους και παράπονα,

η νέα μέρα ήρθε στη σωστή στιγμή

με ανοιγμένα τα βλέφαρα του καιρού 

να διεκδικήσει τη δική της απλωσιά στον ήλιο

την νομοτέλεια του γαλάζιου

νεραντζένιες μυρωδιές

χελιδονοτιτιβίσματα

κοσμήματα ακριβά να στολίσουν

τις μελλούμενες μέρες που θα βγουν μπροστά 

καταργώντας την εσωστρέφεια

να κανακέψει το φως του κόσμου 

που ρέει με προσδοκία στη γη

αναπνέοντας το πράσινο των δέντρων 

το μπλε της θάλασας

στης ελπίδας την φλόγα

προοίμιο της Άνοιξης.


Άννα Γεωργαλη