Απάντηση γυρεύω καιρό τώρα, ένας μονάχα να μου πει με το χέρι στην καρδιά, γιατί γίναν έτσι οι άνθρωποι; Είναι στιγμές που νιώθω πως όλα γύρω μου βαλτώνουν.
Ένα τραγούδι στάθηκε απόψε ικανό να κάνει όλα τα ερωτηματικά μου να φωνάζουν. Παντού μια εικόνα λαμπερή μα συνάμα τόσο ψεύτικη. Λίγες οι ανάσες αλήθειας κι εγώ παλεύω να πιαστώ, γιατί δεν έπλασα έτσι τους ανθρώπους.
Στα μάτια τα δικά μου, εκείνα της καρδιάς,
εκείνα που τόσο μου αμφισβήτησαν, η Ευτυχία είναι νεκρή ή παγωμένη γύρω μου. Όλα λειτουργούν στον αυτόματο πιλότο. Έρωτες, σχέσεις, γάμοι, φιλίες, αισθήματα. Πώς άλλαξαν έτσι όλα;
Όλοι μαζί και όλοι μόνοι.
Τα χρόνια περνάνε μα δεν παρέδωσα ποτέ τίποτα από αυτά που με κρατάνε ζωντανή.
Ούτε τον πόνο, ούτε την χαρά. Με αυτά πορεύτηκα, αυτά με ολοκληρώνουν. Η ζωή, δεν είπε κανείς πως θα είναι γεμάτη με όμορφες στιγμές μόνο.
Θέλω να μάθω όμως….
Πόσο τρομάζεις να ανοίξεις την καρδιά σου;
Να εκτεθείς, να πονέσεις, να ερωτευτείς, να αγαπήσεις, να δωθείς ολοκληρωτικά και
άνευ όρων, έτσι, μόνο γιατί το ένιωσες εσύ και όχι γιατί περιμένεις ανταπόκριση!
Αντέχεις την ιδέα του ανεκπλήρωτου;
Μπορείς να αντέξεις να αγαπάς και να μην σε αγαπούν;
Με το χέρι στην καρδιά, αντέχεις να κερδίσεις χάνοντας;
Μήπως τελικά αυτό που νιώθω, όταν σηκώνω το βλέμμα μου στον κόσμο, είναι η πικρή αλήθεια που με κυκλώνει; Αναζητάμε την ευτυχία μα μόλις εμφανιστεί, της κλείνουμε την πόρτα. Γυρεύουμε μια αγκαλιά, να ζεσταθούμε μέσα της μα φοβόμαστε να ανοίξουμε τα χέρια πρώτοι. Στριμώχνουμε τον Έρωτα, πίσω από οθόνες και ξεχνάμε
πως εκείνος είναι ικανός να μας γεννήσει ξανά από τις στάχτες μας. Προσπερνάμε βλέμματα, την ίδια ώρα που ζητάμε κάποιος να μας δει και να νιώσει τι κρύβει το δικό μας βλέμμα.
Βάλε το χέρι στην καρδιά για μια φορά και πες μου με όλη την αλήθεια σου...
Τη νιώθεις ακόμα να χτυπά;
Μπορείς να την ακούσεις ή όλα πάγωσαν για σένα;
Μαρία Μαραγκού
