Άτιτλο (της Λένας Βλαχοπούλου)

Αιχμάλωτος της μοναξιάς
ήσουν πάντα...
Σου φωνάζω
με μια απειλή
στην φωνή μου.
Όλες οι αισθήσεις σε συναγερμό.
Χτυπάει υπόκωφα το μυαλό μου.
Σου τάζει νέες σελίδες σε παρηγορεί
η πρώτη θέση που σε βάζω πάντα.
Μου λες ξοδεύτηκα άσκοπα σε χρόνια
δίσεκτα οργισμένους μήνες ... μέρες
βροχερές...
Αναλώθηκα σε ξένες αγκαλιές
ψάχνοντας τον παράδεισο στην κόλαση.
Θέλω...κάπου να ακουμπήσω...
ραβδί χέρι
αγκαλιά... θέλω ... εσένα...


Λένα Βλαχοπούλου

ΣΟΥ ΔΟΘΗΚΑ (του Ντίνου. Ι. Γλαρού)

Σου δόθηκα
σχεδόν ολοκληρωτικά,
στα δύσβατα μονοπάτια της αγκαλιάς σου
γεύομαι τα φιλιά της ψυχής μου
να στάζουν μέλι και αίμα.

Σε απαρνήθηκα
στη λιποψυχία της θέλησης
όταν η ζωή με λύγιζε,
όταν ήμουν αδύναμος να σταθώ όρθιος
να σε κοιτάξω.

Όμως είσαι πάντα εδώ
παρατηρώντας αθόρυβα τα βήματά μου
κρίνοντας σιωπηρά τις πράξεις μου.
Καθησυχάζεις τους θνητούς φόβους μου
ανακουφίζεις τους πόνους.

Είσαι πάντα εδώ
στης σκέψης μου το στερέωμα
για να με οδηγείς
στη διάφανη της καρδιάς μου αλήθεια
με τα ριπίσματα του ανέμου
από των Μουσών τα φτερουγίσματα.


Ντίνος Ι. Γλαρός