ΑΝΑΔΥΣΗ (της Αναστασίας Σαβαρη)

 

Μου αρέσει όταν πνίγομαι
μόνο έτσι
μπορώ να ακούω την ανάσα μου
μέσα στη μοναξιά του βυθού
όταν σκάω τις φυσαλίδες
ελευθερώνω την πνοή μου
ενώ ανοιγοκλείνω σα στρείδι

Ξεριζώνω την καρδιά 
μιας δυστυχισμένης ανεμώνης
πού αναδεύει τα πλοκάμια της
παρακαλώντας με
όταν δε βρίσκει κάποιον να
μοιραστεί το δηλητήριό της

Γυαλίζει ένα μπουκάλι
μοναχικής μπύρας
σκαλωμένο στα βράχια
που δε βρήκε η ομάδα διάσωσης
Απεγκλωβίζω ένα άκεφο μήνυμα sos
από μέσα του

Ξεδιπλώνω με προσοχή
τα μυστικά του
Τυλίγω πάλι
σε βαρκάκι
Σχήμα ελπίδας

Αρπάζομαι απ' τ' αγκίστρι του πόνου
Βγαίνω στην επιφάνεια

Αναστασία Σαβαρη

Ο ΠΛΑΝΉΤΗΣ ΤΗΣ ΕΡΗΜΟΥ (της Αναστασίας Σαβαρη)

Στον πλανήτη της ερήμου

υπάρχει ένας 

αυστηρά προσωπικός

δεδομένος φοίνικας

Καταθέτει όποιος θέλει

το ριγμένο του κορμί

και κάτω από το υπόστεγο

του έφορου ουρανού

γίνεται ανάληψη ελπίδας

Μια φιμωμένη ησυχία

απλώνεται τριγύρω

προδίδεται

από το σύρσιμο της έχιδνας

μέσα στην άμμο της συνείδησης

Εδώ η πίκρα πτυχώνεται

μέσα σε αχανή πέπλα αξιοπρέπειας

Μόνο στο όνομα του θεού

γίνονται χατήρια

Ένα κάλεσμα προσευχής πνίγεται

απ' τις ζεστές πνοές του Σαρκίγια*

Στα παζάρια του Μαρακές

όνειρα αγοράζονται φτηνά

ενώ ακούγεται ένας γνώριμος

υπόκωφος ρυθμός

από τα ναι και τα όχι των σκλάβων

που πέφτουν σε μπακιρένια τάσια

Πόσο κοστίζει μια τιμή

να σου δώσω μια ζωή

Πετάγεται ένας πίσω απ' τον πάγκο

μέχρι τότε αθέατος

η "εποχή της άγνοιας"** πέρασε μου λέει

δώσε και κάτι παραπάνω

για το φόρο αίματος

Η Χαλιμά σταματά

να λέει παραμύθια

σταυρώνει τα χέρια της

και με ανακρίνει

γιατί την πίστεψα

Αχ! Για όλα φταίνε αυτοί

οι μυστικοπαθείς οι Βεδουίνοι

Δεν ξέρω πότε περνά

το καραβάνι των υποσχέσεων

Μπορεί να το έχασα

Μπορεί και να απεργεί

Προστοπαρόν

έχω με άλλα να ασχοληθώ

Πιο πέρα στην όαση

με περιμένει ο Αλάν να παίξουμε

Αναστασία Σαβαρη

* Σαρκίγια: αραβ. λέξη, ανατολικός άνεμος στην έρημο

** "Εποχή της Άγνοιας": για τους μουσουλμάνους η εποχή πριν το Μωάμεθ

ΠΡΙΝ ΤΡΕΙΣ ΧΙΛΙΆΔΕΣ ΧΡΌΝΙΑ (της Αναστασίας Σαβαρη)

Κάποτε Λόγοι Δούρειοι παρενόχλησαν 

την οχυρωμένη ησυχία μας

Και μεις καθήσαμε και τους χαζεύαμε

πάνω απ' τον πύργο μας αφ' υψηλού

λέγοντας είτε να τους αφήσουμε να πέσουν χάμω

η να τους αφιερώσουμε στο ξόανο

της συλλημένης μας σοφίας

Στο μεταξύ η Κασσάνδρα έκοβε βόλτες ανήσυχη

γύρω απ' το βωμό μιλώντας μόνη της

την ώρα που τα φίδια έπνιγαν αθόρυβα

μέσα στα συμπλέγματά τους

τη φωνή του συνετού Λαοκόοντα

Γιατί ποτέ δεν είχαμε υπομονή με τους χρησμούς•

Μας άρεσαν περισσότερο τα σημεία

Κι όσο διαφωνούσαμε δε βλέπαμε

ότι οι γνώμες μας κρέμονταν ανάποδα,

σα νυχτερίδες, απ' τα σκαιά φτερά τους

Αυτές ξεκουράζονταν κι εμείς χαλάγαμε δυνάμεις

ώσπου να αρχίσουμε να χορεύουμε

κάτω απ' το δώρο που μας άφησαν οι Δαναοί

Πριν τρεις χιλιάδες χρόνια

Κι ο χρόνος σταμάτησε εκεί

Αναστασία Σαβαρη

Ο ΚΛΗΡΟΝΟΜΟΣ (της Αναστασίας Σαβαρη)

Όσο κι αν το φωτεινό πρόσωπο της νύχτας

αγκιστρώνεται απ' τις χάλκινες άκρες των δέντρων

αν εσύ κάθεσαι μέσα στο πηγάδι σου

παίζοντας με την αλυσίδα, 

δε θα το δεις ποτέ

Θα 'σαι μόνο περήφανος γιατί έμαθες

να μετράς τους κρίκους

μέχρι να μπορέσεις να κοιμηθείς

ή γιατί έμαθες να παραβγαίνεις στο τρέξιμο

τους υπνοβάτες

γιατί

γιατί

γιατί έμαθες να επαναλαμβάνεις

και να επαναλαμβάνεσαι

Και αφού τα κατάφερες να κληρονομήσεις

αυτό το πηγάδι

αραχτός 'κει πάνω στην πεζούλα

το συνήθισες να διαφωνείς

-λες και 'χει νόημα- με τον Άδη

Και δεν ένιωσες ποτέ σου

σαν τον κρατάς με τα χέρια σου σφιχτά

ότι βαραίνει ο άδειος τενεκές σου

και ότι στα δάχτυλά σου έχεις μια αμυχή

Κι ο ξεχασμένος εαυτός σου

χαζεύει το είδωλό του που βουτά

μ' έπαρση στον πάτο

διψώντας για ζωή

μεσ' τ' αξημέρωτο όραμά του

Είναι πάντως κάποιες φορές που 

φορώντας μιαν ασύμμετρη αμηχανία

σ' έχω δει να ξεκρεμάς το φιλέρημο κλάμα σου

από τα ξυλoπόδαρά του

Αναστασία Σαβαρη

ΜΥΣΤΙΚΟΠΑΘΕΙΑ (της Αναστασίας Σαβαρη)

 

Τόσα χρόνια βολεύτηκες

ν' αποπνέεις μυστήριο

όταν φοράς χαλαρά

τη σκοτεινή σου γραβάτα

με τις εμπριμέ ενοχές

τόσο βολεύτηκες να θες

να βρεθεί κάποιος να στην τραβήξει

ή να στη σφίξει τελείως

τουλάχιστον έτσι να πάψεις

να φαίνεσαι γελοίος

Αναστασία Σαβαρη