Φιλί μου αγριοπερίστερο (της Φιλαρέτης Βυζαντίου)

Σου ζήτησα ένα φιλί
Έψαξες στις τσέπες σου
Είχες πολλά...λογιώ...λογιώ
Έβγαλες διπλωμένο προσεκτικά
ένα αχνό και απονήρευτο
Το απίθωσες στο λαιμό μου
Χλώμιασα
Δεν ήτανε το ίδιο
Εκείνο το αδυσώπητο
το άγριο τη νύχτας
Εκείνο το ανελέητο
που μύριζε καταιγίδα
Σε κοίταξα 
με ένα πικρό παράπονο
Αμάλιαγος νεοσσός 
στη χούφτα σου
να προσδοκώ μια φωταψία
Γιατί δε μιλάς;
Φοβάσαι 
μη με πληγώσεις;
Συνηθισμένη πια
διάτρητη 
από παντού αιμορραγώ
Ακόμη μια πληγή 
τίποτε δε μου λέει 
Έλα ...μη με φοβάσαι
Ο ποταμός της Δίψας 
από πολλά ρυάκια γίνεται
Έλα 
μαζί να ξεδιψάσουμε 
Φιλί μου εσύ 
αγριοπερίστερο
Φιλί μου εσύ 
μαχαίρι προδομένο...

Φιλαρέτη Βυζαντίου