Περιστρέφομαι
γύρω απο τον εαυτό μου.
Μες το σκοτάδι της νύχτας
απούσες οι επαφές.
Έρμαιο της φαντασίας μου είμαι.
Οι όρκοι για αιώνια αγάπη δεν
ισχύουν πιά.
Δυο κορμιά λικνίζονται
στο χορό του έρωτα.
Μα μόνο σκέψεις είναι.
Κι εγώ στο μεσονύχτιο
γράφω ποιήματα.
Μαζί σου να τα μοιραστώ
μαζί σου να τα ζήσω
Σεμνά.
Δε σε
χαρακτηρίζει το πομπώδες'
το ύφος
τ'
ορειχάλκινο
επέδραμε
στις στέπες
του θρασύδειλου
σα Δον
Κιχώτης
των φτωχών
επεξηγήσεων.
Στρατηγική
υποκρισίας.
Βρίθει το
πλήθος των ζητιάνων
της
εκτίμησης'
"ό,τι
έχετε ευχαρίστηση".
Οίκτο να
δώσω,
συγκατάβαση
θυμού;
Ευχή να
κάνω;
Προσευχή;
Ν'
αδιαφορήσω;
Όχι, ποτέ
μου αβασάνιστα
δεν πρόσφερα
την εύνοια,
τις τύψεις
του φιλάνθρωπου,
του δήθεν
Σαμαρείτη,
του
"κάνε το καλό και ρίξτο στο γιαλό"
δε ζήλεψα'
λυπάμαι.
Τα πάντα
ρεί,
όταν η φύση
λειτουργεί
σα φύση.
Το στάσιμο
δε γίνεται
αναστάσιμο
χωρίς καμμιά
θυσία.
Σεμνά.
Σεμνά
ό,τι
βασίζεται,
ό,τι
απομυθοποιείται,
υπό τον όρον
να σ'
ακολουθεί
κι η σκιά
σου.
Διαυγής Αντίδραση
εκδόσεις ΣΑΒΒΑΛΑΣ 2000
