Οι μαύρες ερωμένες του μυαλού
Φοράνε τα μικρά κοστούμια
Ασφυκτιούν παράτολμα σαγήνη
Όσο απ τα μεσοφόρια
κρέμονται ξέφτια
από φωλιές φιδιών
Στις περιστάσεις αλλάζουν δέρμα
Χαμογελούν ανάποδα τον πόνο στη χαρά
Παραπλανούν τα σημάδια στο σώμα
Μέχρι που παγιδεύονται
από έναν αλήτη άνεμο
Αυτός, σε ένα σχοινί ισορροπίας
τεντώνει του νου
τα άπλυτα ασπρόρουχα
Αυτά που φώναζαν
χθες και παραπροχθές
για λίγο καθαρό φως.
Ένα όνομα
δεν σημαίνει κάτι
Πέντε πάνω κάτω γράμματα είναι
Κι όμως
άκουσα σήμερα
το όνομά σου στο ταχυδρομείο
Το είπε αιφνιδιαστικά ο υπάλληλος
με χρώμα κι αναστεναγμό
Έκανα να κρυφτώ πίσω απ' τα δέματα
κι έπεσα κάτω στην προσπάθειά μου
Ήμουν γελοία
Με κοίταζαν
Όταν είδα έναν φάκελο ανοιχτό
πήδηξα μέσα
Τώρα είμαι εδώ
και τους ακούω που ψιθυρίζουν
ένα όνομα δεν είναι κάτι
Όταν φύγουν
θα βγω
Μα εσύ δεν θα 'σαι πουθενά
να σου πω τι πέρασα
Σκύλος
Εκδοσεις Apopeira
