Τον σταυρό, τον σταυρό
να πέσουμε στα παγωμένα νερά
να πιάσουμε σαν σωστοί ήρωες.
Και το παιδί, το παιδάκι,
ο μικρός Χριστούλης,
που πέφτει στα παγωμένα νερά
της Μεσογείου και του Αιγαίου
και πνίγεται
δεν το πιάνει κανένας...
Λες και δε γνωρίζουμε ότι ο Θεός
μόνο μέσω των ανθρώπων πιάνεται.
Και του χρόνου πάλι
αγιάζουμε τα νερά,
γιατί πολύ τα βρομίσαμε ξανά.
να πέσουμε στα παγωμένα νερά
να πιάσουμε σαν σωστοί ήρωες.
ο μικρός Χριστούλης,
που πέφτει στα παγωμένα νερά
της Μεσογείου και του Αιγαίου
και πνίγεται
δεν το πιάνει κανένας...
Λες και δε γνωρίζουμε ότι ο Θεός
μόνο μέσω των ανθρώπων πιάνεται.
αγιάζουμε τα νερά,
γιατί πολύ τα βρομίσαμε ξανά.
έχουν πνιγεί διασχίζοντας τη θάλασσα
στην προσπάθειά τους να βρουν σωτηρία...
Τόσα χρόνια δεν έχουμε φροντίσει
να καθαρίσουμε τα νερά με τον καλύτερο τρόπο...
Αφιερωμένο, λοιπόν, αυτό το ποίημα
στις πνιγμένες «παράπλευρες απώλειες» των πολιτικών παιχνιδιών...