Ψάχνω να βρώ μια θάλασσα
να ταξιδεύω όταν οι δρόμοι
στερεύουν. Κι ένα κήπο, ψάχνω
να βρω, απ' την ζωή όταν λείπω.
Ψάχνω να βρω ένα όνειρο
αδειανό μέσα του να χωθώ
σαν η αυγή είναι θαμπή,
κι ο ήλιος στάζει αστραπή.
Ένα ουρανό ψάχνω
να βρώ, μέσα του να
κρυφτώ στην πιο ακριβή
μου μοναξιά.
Ψάχνω να βρώ μέσα το
θεριό που σκίασε το φως
κι έσβησε όλα τα κεριά μου.
Κι ένα χείμαρρο γυρεύω
να βρω να παρασύρει
λέξεις των στιγμών.
και στίχους νεκρών.
Αναπνοή μου
βυθίστηκες στον πόνο αναστεναγμών
ανάδυσες κοχύλι διαλεχτό
άγγιξες κορμί εφηβικό
δονήθηκες σε γυναικείο οργασμό
ξοδεύτηκες σε αναζήτηση ψυχών
κυοφόρησες εξαίσιο γέλιο παιδικό
Αναπνοή μου
συγκινήθηκες στο κάλεσμα τραγουδιών
ταλαντεύτηκες ανάμεσα γης, ουρανού μέσα από το χορό
ταράχτηκες στα λάθη επιλογών
τρεμόπαιξες στις συγκινήσεις παθών
Αναπνοή μου
λαχάνιασες στην επιβίωση των καιρών
στέγνωσες απέναντι στο ζόρι των αδικιών
σκίρτησες στο φόβο των απωλειών
έσβησες τα κεριά των ενοχών
Αναπνοή μου
ποια να είναι η τελευταία σου μοναδική εκπνοή;
Η ύστατη εκτίναξη ζωής;
Σου εύχομαι μακάρια ευχή
«Ας έχεις δίπλα σου
στη σκοτεινή σου τη στιγμή,
το φως που θα απο/πνέει
μια άλλη αγαπημένη αναπνοή»
Από τον φίλο εικαστικό Sotirios Gardiakos, Έλληνα του εξωτερικού, η υπέροχη δημιουργία του...
