ΑΙΔΩΣ (της Δώρας Μεταλληνού)

Κι είχε μια μάσκα το φεγγάρι κόκκινη στ’ ολόγιομο πρόσωπό του! Άλικος καθρέφτης, αίματα γεμάτος... Αποτυπώματα του φονικού που μάρτυρας έγινε! Σκότωσαν την Αγάπη! Δεν ήταν ένας ,μήτε δυο Ολόκληρη ανθρωπότητα πετροβολούσε Με λύσσα για εκδίκηση. Ένας πλανήτης θύτης στο φόνο! Άγρια τη σκότωσαν, με αβυσσαλέο μίσος! Και το φεγγάρι μάρτυρας σε πολλά φονικά Από την εποχή του Κάιν… Έβλεπε μα δεν μπόρεσε να αποτρέψει. Μια κραυγή μόνο έσκισε το χάος: ΑΙΔΩΣ ΑΡΓΕΊΟΙ!!

Δώρα Μεταλληνού [δημοσιευμένο στο ηλεκτρονικό ημερολόγιο 2016 tovivlio.net.]

Το δίλλημα (της Κλειώς Μαλαγαρη)

Πέταξε τώρα τα δεσμά
Που δένουν την καρδιά σου
Φώναξε δυνατά να
Ξαναρθεί κοντά σου
Έξω χιονίζει μα εσύ
Ζεστή έχεις κρατήσει
Την πληγωμένη σου καρδιά
Και θέλεις να γυρίσει
Κοίταξε όμως καθαρά
Δεν βλέπεις την αλήθεια
Γελιέσαι μην παιδεύεσαι
Αλλού έχει λιμάνι
Λάθη που κάνει η καρδιά
Και το μυαλό τα χάνει
Άφησε την καρδούλα σου
Αλλού να πάει να γύρει
Πέτα σε πιο όμορφο φυτό
Και ρούφηξε την γύρη....

Κλειώ Μαλαγαρη

Κόσμε άμοιρε (της Μαρίας Χατζηδημητρίου)

Μια γραμμή στο μέτωπο, ρυτίδα στη ψυχή σου Χωράφι που το όργωσες, η ίδια η ζωή σου Κάλους στα δυό τα χέρια σου Στο μέτωπο ιδρώτα Κορμί που τόσα άντεξες στης ζήσης σου τη ρότα Χαμόγελο στα χείλη σου και ένα, στο αυτί, λουλούδι Ξεγέλαγες τον κάματο τον έκανες τραγούδι Ήρθανε χρόνια δίσεκτα σου πήρανε το γέλιο Σου κλέψανε τα όνειρα φιλάς το ευαγγέλιο Μα έχασες τη πίστη σου μαζί με τη ψυχή σου Ξύπνα βρε κόσμε άμοιρε σου κλέβουν τη ζωή σου

Μαρία Χατζηδημητρίου