Σάββατο 30 Ιανουαρίου 2021

Δεν διαπραγματεύομαι (Αντριάνα Περικλέους Ονουφρίου)



Δεν διαπραγματεύομαι τα 

αστέρια που έκλεψα από 

τον ουρανό. Ούτε τα όνειρα 

που έχτισα μέσα στην 

κολυμβήθρα του πάθους.

Είναι κλεισμένα μέσα στο 

μπαούλο της καρδιάς,

δροσίζουν την πέτρα 

όταν στεγνώνει. Φωτίζουν 

τα σκοτάδια της μοναξιάς. 


Δεν διαπραγματεύομαι τις 

θάλασσες που σηκώσαμε 

βυθισμένοι ο ένας στο σώμα 

του άλλου στην άκρια του 

δειλινού. Ούτε τα καράβια 

που ναυλώσαμε τις αφέγγαρες 

νύχτες στο σταυροδρόμι της 

ανυπαρξίας. Τα νυολόγησα 

κάτω από την σημαία του 

έρωτα με απαγόρευση απόπλου 

δια παντός. 


Δεν διαπραγματεύομαι 

την μορφή σου που χαράχτηκε 

στο στήθος μου με αίμα. Την έχω 

στολίσει με αγέννητα κομμάτια 

ουρανού, αναμένοντας τον ήλιο 

να χαράξει στο στερέωμα. 


Αντριάνα Περικλέους Ονουφρίου



Άτιτλο (του Κωνσταντίνου Μήλιου)



Απλά ντύνομαι

με τις σκέψεις σου κάθε βράδυ,

για όσο καιρό λείπεις από δίπλα μου...

Ένας έρωτας καταδικασμένος είναι,

στο να μην μπορούμε κάθε μέρα

να ζούμε τα απλά και μικρά πράγματα

της ζωής...

Καταδικασμένες είναι οι στιγμές τις απουσίας ..

Μα καμιά καταδίκη δεν θα μπορούσε

να υπάρξει που να με κάνει

να μην σε σκέφτομαι.

Να μην ερωτοτροπώ με το μυαλό σου

και να μην δίνω την φλόγα

που θέλει το μυαλό σου...

Για να μπορούμε να υπάρχουμε.

Η ιστορία μου είσαι εσύ,

γραμμένη με αίμα η κάθε μας σελίδα...

Είμαστε από ίδια όνειρα

που δεν μας αφήνουν να κοιμηθούμε,

πράγματα που δεν κάνουμε

και δεν μπορούμε να πούμε...

Το δέρμα σου μιλάει

όταν δεν μπορείς μερικά πράγματα

να τα εξηγήσεις με λόγια...


Κωνσταντίνος Μήλιος