Άτιτλο (της Βασιλικής Σταθοπούλου)

 

Μέσα μου έχω  κάπου κρυμμένο λίγο κόκκινο...
Μα δεν θυμάμαι που...
Η πένα μου είναι λευκό φτερό μα στάζει μαύρο...
Δεν φταίω εγώ κι ευθύνες μην μου ρίχνετε...
Κι αυτό το κόκκινο της φωτιάς το παθιασμένο, ακόμα να θυμηθώ που το' χω βάλει...
Ρε, μπας και το' χω σκοτώσει τελικά και ούτε αυτό θυμάμαι?
Κι ούτε νοιάστηκα κηδεία να του κάνω?

Βασιλική Σταθοπουλου

Άτιτλο (της Βασιλικής Σταθοπούλου)

Ξέρεις τι με σώζει?

Που ό,τι θέλησα...

Ό,τι πόθησα...

Ό,τι λάτρεψα...

Η φαντασία μου το πραγματοποίησε...

Ονειρευόμουν τόσο έντονα που έπιανα τον εαυτό μου να χαμογελάει και τρόμαζα με το πόσο αληθινά το ζούσα κάθε τι...

Στην φαντασία μου αγαπήθηκα όπως ήθελα...

Στην φαντασία μου πέθαιναν για μένα...

Στην φαντασία μου μου φέρθηκαν σωστά...

Τι κι αν εγώ όλα αυτά τα έκανα στην πραγματικότητα...

Είπαμε, άλλο εγώ...

Άλλο όλοι οι άλλοι....

Καληνύχτα τώρα...

Με περιμένει το όνειρο κι απόψε...

Βασιλική Σταθοπούλου

Άτιτλο (της Βασιλικής Σταθοπούλου)

Επιασε να βραδιάζει..
Ηρέμηστε λίγο με τη φασαρία..
Περιμένω τον ποιητή μου..
Φοβάμαι μην περάσουν οι λέξεις του και δεν τις προλάβω ..
Μα καλά θα αναρωτηθεί ίσως κάποιος περίεργος..
Τι γράφει αυτός που σε μαγεύει τόσο?
Τι τον έχεις?
Δεν γράφει ιδιοτροπες λέξεις ..Ούτε δύσκολες..
Απλά ο τρόπος που τις συνδυάζει με μαγεύει..
Όταν τον διαβάζω ξαφνικά ακούω ρυάκια να τρέχουν γάργαρο νερό..
Νιώθω την ψυχή μου πάνω σε άσπρο σύννεφο..
Ακόμα κι αν τα λόγια του είναι γεμάτα πόνο εγώ φτιάχνω την φθορά 
της ψυχής μου..
Είναι σαν βάλσαμο επάνω της οι λέξεις του.
Γι αυτό σας λέω..
Μην κάνετε τόση φασαρία με δήθεν ευτυχιες..
Περιμένω τον ποιητή μου..
Και δεν είναι ότι και άλλους σαν αυτόν δεν αγαπώ..
Αλλά να ..Αυτόν θα τον παρομοιαζα με τον Έρωτα..
Κι ας μην είναι έρωτας..
Κι ας μην είναι πραγματικά δικός μου..
Σσσσσσ....
Σαν να τον ακούω να ρχεται....

Βασιλική Σταθοπούλου

Άτιτλο (της Βασιλικής Σταθοπούλου)

Φυλακή δεν είναι τα κτίρια με τα κάγκελα παντού..

Χειρότερη φυλακή απ' το ίδιο σου το μυαλό δεν έχει..

Εκεί μέσα κρατάς σκέψεις , αναμνήσεις,όλα εκεί μέσα..

Και σε τρελαίνουν..

Κάθε βράδυ ειδικά που αρχίζει να πέφτει το βαθύ σκοτάδι γυρνάνε 

σαν φαντάσματα φυλακισμένα ..

Κι ακούς τις αλυσίδες να τρίζουν ..

Και να σερνονται..

Τι φυλακή αυτή του μυαλού...

Δεν πρόκειται να ελευθερωθεις ποτέ από αυτήν..

Ισόβια κάθειρξη η ποινή σου..

Το έγκλημα σου?

Απλά αγάπησες χωρίς να αγαπηθεις.. 

Βασιλική Σταθοπούλου

Άτιτλο (της Βασιλικής Σταθοπούλου)

Είναι και αυτά τα ποιήματα τα απαγορευμένα...

Αυτά που οι λέξεις  τους πρόστυχες κυλιούνται στο χαρτί...

Που ξεχειλίζουν ηδονή ατόφια δίχως μάσκα...

Γραμμένα μόνο για εκλεκτό πρόσωπο λατρεμένο...

Ποιήματα που δεν θα διαβαστούν ούτε στον εμπνευστή τους...

Κλεισμένα στο συρτάρι μου θα μείνουνε για πάντα...

Συγγνώμη που δεν θα στα πω...

Φοβάμαι πως το πάθος τους αυτό θα σε τρομάξει...

Βασιλική Σταθοπούλου

Η κούκλα (της Βασιλικής Σταθοπούλου)

Τι όμορφη την έλεγαν..
Τι κούκλα...
Τέτοιες αηδιες..
Αυτή όμως που ήξερε από κούκλες ,θυμάται ότι τις
φρόντιζε ...
Τις έλουζε, τις έκανε μπάνιο, τους έφτιαχνε όμορφα ρούχα..
Κι ήταν μια σταλιά παιδί...
Αλλά το έκανε γιατί τις αγαπούσε...
Ήταν οι κούκλες της...Οι αγαπημένες της...
Ενω εκείνοι την αποκαλούσαν κούκλα μόνο στα λόγια τελικά..
Γιατί έπαιξαν όσο ήθελαν μαζί της και μετά την πέταξαν σε μια γωνιά,
βρώμικη και ξεσκισμενη απ' τα αγαρμπα χέρια τους...
Δεν είχαν πρόβλημα βλέπεις..
Καμία ενοχή..
Παρακάτω τους περίμενε μια άλλη κούκλα ..
Μια άλλη όμορφη που θα την περιποιούνταν αναλόγως κι αυτήν...

Βασιλική Σταθοπουλου

Άτιτλο (της Βασιλικής Σταθοπούλου)

Δεν ξέρεις τι νιώθεις...
Εσύ που ήξερες πάντα δεν ξέρεις τι νιώθεις..
Κινείσαι αργά αλλά μηχανικά από τη μια..
Απ' την άλλη μοιάζεις σαν μαριονέτα σε σκοινί που το κουναει
η ζωή..Αυτή η πόρνη..
Νιώθεις ότι έχεις παγώσει από συναισθήματα...
Δεν νιώθεις ούτε μίσος ούτε αγάπη...
Τα χείλη σου κάνουν γκριμάτσες αηδιας..
Σιχαίνεσαι τα πάντα γύρω σου...
Τους γύρω σου...
Δεν ανεχεσαι ούτε κι αυτούς που δηλώνουν
ότι σ αγαπάνε..
Λες δεν νιώθεις ..Αλλά νιώθεις..Μια απίστευτη κουραση..
Σωματική που δεν κουνάει την ψυχή..
Ψυχική που δεν κουνάει το σώμα..
Νιώθεις τελικά...Αυτό το ρημαδι το κενό..
Αυτό το τίποτα που σου καίει το μυαλό..
Εσύ φταις θα πούνε πάλι..
Πάντα εσύ φταις για όλα εξαλλου....
Όλοι οι άλλοι που σε κατάντησαν έτσι τώρα ουδεμία
ευθύνη φέρουν...
Δεν σε νοιάζει πια..
Το μόνο που θέλεις είναι να παγώσεις...
Να μην αισθάνεσαι τίποτα...
Εξάλλου γιατί να αισθάνεσαι σ' έναν κόσμο
που γύρω σου καταρρέει μερα με την μερα?
Τι νόημα έχει?

Βασιλική Σταθοπούλου

Ο έρωτας (της Βασιλικής Σταθοπούλου)

Δεν είναι γιορτή ο έρωτας μωρό μου...
Είναι πόλεμος ο άτιμος...
Είναι η βόμβα στην καρδιά..
Δεν είναι γιορτή ο έρωτας ψυχή μου..
Είναι αλητης πρόστυχος αυτός...
Που διεκδικεί κάθε σου κύτταρο..
Σε θέλει κτήμα του..
Δεν είναι γιορτή ο έρωτας καρδιά μου..
Είναι η μάχη των κορμιων που χάνονται
 σ' απανωτές εκρήξεις..
Ο κόσμος πεθαίνει από έρωτα μωρό μου...
Κι όμως του  κάνουμε γιορτή..
Μα τι παράξενο!!!

Βασιλική Σταθοπούλου

Μια μικρή βαρκούλα (της Βασιλικής Σταθοπούλου)

Και τι ήτανε εκείνη?
Μια μικρή βαρκούλα μέσα σ' απέραντο ωκεανό..
Ποσος φόβος την τριγύριζε χρόνια..Μην αγριεψει ο ωκεανός και την πνίξει..Τι θα μπορούσε να κάνει? Μια τόσο δα μικρή βαρκούλα?
Κι αγριεψε χίλιες φορές ο ωκεανός..Τσουνάμι τα ψέματα.. οι δήθεν αγάπες.. οι δήθεν άνθρωποι .. οι δήθεν φίλοι..
Και θαλασσοδαρθηκε η μικρή βαρκούλα..Σακατευτηκε ...Μα θαρρεις πως ήτανε από σίδερο κι όχι από ξύλο..Κρατήθηκε μέσα σ' αυτόν συφερτο που την χιλιοεπνιξε...Κι ακόμα αντέχει να παλεύει με τα κύματα..Όλα είναι θέμα αντοχής και επανάληψης βλέπεις..

Βασιλική Σταθοπούλου

Άτιτλο (της Βασιλικής Σταθοπούλου

Κι η φωνή της μια φωνή που κανεις δεν άκουγε...
Κι ας ήταν δυνατή ..Δεν την άκουγαν γιατί έλεγε αλήθειες
που δεν ήθελαν να ακούσουν..Δεν τους συνέφεραν...
Σιγά που θα τους ταραζε αυτή την συνείδηση που είχαν συνέχεια
στο αθόρυβο...
Κι αυτή αηδιασμένη πια απο τέτοιες συμπεριφορές τίποτα άλλο
δεν ήθελε...
Απλά ένα μέρος να ουρλιάξει ...
Και να μην την ακούσει κανείς..
Κανείς τους!!!


Βασιλική Σταθοπούλου

Σεβάσου το χώρο της (της Βασιλικής Σταθοπούλου)

Θέλεις κι εσύ να μπεις στην καρδιά μου ε???
Χμ..Θες να κάτσεις πολύ
η λίγο?
Θα την προσέχεις άραγε?
Ρωτάω γιατί κατι προηγούμενοι ενοικιαστές έκαναν
πλιάτσικο...Καταστροφή σκέτη ρε φίλε...Τα σπασαν όλα...
Τίποτα δεν άφησαν όρθιο μέσα της ..
Και χρειάστηκε να πληρώσω πολλά για να την συμμαζέψω..
Πλήρωσα πατώματα που φίλησα...
Στοκαρισμα ψυχής...
Δάκρυα που δεν είδε κανένας τους..
Πω ρε φίλε ..Πολλά τα έξοδα...
Γι αυτό σου λέω..Αν θες να μπεις ...Πρόσεχε τη συμπεριφορά σου...
Περναω κρίση..Δεν έχω να πληρώσω πια επισκευές..
Σεβάσου τον χώρο της...

Βασιλική Σταθοπούλου