ΚΛΕΙΔΑΡΙΕΣ (της Αρετής Γουργιωτου ΦΥΚΟΕΣΣΑ)

 

Έλεγες

πως το κλειδί του Παραδείσου σου είμαι!

Φαίνεται, όμως, 

πως σκούριασαν οι κλειδαριές.

Σε καμμιά τους δεν ταιριάζει!

Το δοκίμασα σε όλες! 

Αυτές, που μ' αλυσίδα κρέμονται χαρωπά

στης γέφυρας του Ισθμού τις καγκελωσιές,

έρωτος τάματα κι αγάπης σύμβολα!

Έτσι, 

στο χέρι μου δίβουλη το κρατώ 

και αναρωτιέμαι!

Να το πετάξω στου καναλιού το ρεύμα, 

ως κτέρισμα;

Ή ως ενθύμημα να το κρατήσω 

κατάφωρης επιορκίας;

Ίσως, 

να πιστέψω δεν έπρεπε 

σε ου-τοπικό Παράδεισο.

Επλανήθην!

Αρετή Γουργιωτου

5η ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΣΥΛΛΟΓΗ 

"ΣΑΝ ΤΟΥ ΡΟΔΙΟΎ ΤΟ ΚΌΚΚΙΝΟ"

Άτιτλο (της Ιωάννας Καβαγιαδα)

 

Ο άνθρωπος δεν θέλει πολλά...

μόνο αγάπη...

Μόνο που η αγάπη ποτέ δεν είναι 

μια κούκλα καλοραμμένη στη βιτρίνα της....

που τη θαυμάζουν....

Έχει μια απροσδιόριστη εικόνα....

λόγω απεραντοσύνης και

αλλάζει πρόσωπο....

φορώντας συναισθήματα!

Τρέχει να προφτάσει ένα χέρι ,ένα λόγο,

μια πράξη,μια παρουσία,ένα χάδι,ένα φιλί,να μοιράσει...

πολλές φορές πέφτει και στραπατσαρίζεται,

κι όμως σηκώνεται και πάλι Αγάπη παραμένει....

σαρώνοντας κάθε κακώς γραμμένο κείμενο...

Εν λευκώ...σημειώνει....

χαρά,δημιουργία,έμπνευση.....

στιγμές.....

Για δες τελικά...κάτι υπάρχει μέσα μας..εκτός 

από τον φόβο που δεν μας αφήνει να ζήσουμε...

Υπάρχει και το θάρρος που μας ελευθερώνει!

 Ιωάννα Καβαγιαδα