Αγγελοι (τής Κωνσταντίνας Κρατημένου)

ΑΓΓΕΛΟΙ
Πίνακας ζωγραφικής διαστ. 15Χ25 με ακρυλικά χρώματα σε καμβά 

από την  Κωνσταντίνα Κρατημένου

Της ποίησης είσαι (της Ελένης Κιουπη)

Είσαι εσύ
Ροδοπέταλα στόν αέρα
Ρυθμός και ομορφιά
Ζωγράφος της ανατριχίλας
Γιορτή του μυαλού
Ακύρωση της δύναμης
Επανάσταση του εφήβου
Θάνατος της λέξης
Διάβολος στον Παράδεισό μου
Στραγγαλιστής της ζωής
Ακανόνιστη ελευθερία
Υπερήφανη αναπόληση
Μελωδία λέξεων
Άπειρο ανεξήγητο και αμετάφραστο
Δέσμιος μοίρας
Αίσθηση μεγέθους
Προσδιορισμός ασαφής
Ακατανόητη ερμηνεία
Συμπυκνωμένα θέλω
Συναίσθημα μπλέ στάζει
Και χορεύουν λέξεις. 

Ελένη Κιουπη

Μια ελπίδα (της Μαρίας Χατζηδημητρίου)

Η ομορφιά τους μάτια μου
μοιάζει με τη ψυχή σου
Σαν μου τα χάρισες προχθές 
πόθησα τη μορφή σου

Και μόνον η εικόνα τους,
πόσο μάλλον αληθινά,
γεμάτη τρυφεράδα,
βούρκωσα στα κρυφά

Άνοιξη μύρισε παντού
κι εγώ σε αναζητάω
Μέσα από μηνύματα
εσένα καρτεράω

Από μακριά η αγάπη σου
μα έχω μιαν ελπίδα
Να νιώσω τη συγκίνηση
όπως σε πρωτοείδα 

Μαρία Χατζηδημητρίου

Aντίο (του Νίκου Βαρδάκα)

«Η μοναξιά αποτυπώνεται στην στιγμή, 

και όχι στα δάκρυα» έλεγε ο φίλος μου. 

Πόσο δίκιο είχε! 

Και αυτός ο ήλιος που σκλάβωνε το βλέμμα μου 

ήταν ένας καθρέφτης της πραγματικότητας. 

Αντίκρυ απ΄το μπαλκόνι του διαμερίσματος μου 

μετρούσα κεφάλια, ρόδες και διαθέσεις στον δρόμο. 

Ήθελα τόσο πολύ να βγώ έξω για βόλτα!
Όταν χωρίζεις όμως νιώθεις μόνος. 

Θέλεις να διαπιστώσεις τα λάθη σου, 

αλλά σε αρκετές περιπτώσεις ο εγωισμός 

είναι κακός σύμβουλος. 

Και εκείνη δεν περίμενε να βιώσει 

τις αλλαγές στην συμπεριφορά μου 

λόγω της σχέσης μας. 

Ίσως να μην είναι ο χρόνος 

ο καλύτερος μας σύμμαχος 

αλλά η σύγκρουση.
Αυτή γεννάει ελπίδες ,

διαδρομές και υποσχέσεις. 

Χωρίς άλλο, η στιγμή είναι η μητέρα μας.
Όπως εσύ όταν μου είπες στο τηλέφωνο.
«Αντίο».


Νίκος Βαρδάκας