Εγώ που λες δεν είμαι για τα πολλά. Είμαι για τα λίγα και τα καλά, για τα απλά και τα κομψά. Χωρίς να έχουν πάνω τους δείγμα υπερβολής και χρυσόσκονης. Είμαι για όλα εκείνα που δεν τα αγγίζουν εύκολα οι άνθρωποι.
Τη δική μου ευτυχία ποτέ δεν τη βρήκα στην επιφάνεια της θάλασσας. Η ευτυχία μου και η χαρά μου κρύβεται σε βυθούς και ναυάγια. Μην αναζητάς να με εντυπωσιάσεις με χρυσόσκονες και πλούτο.
Μη μου τάζεις ουρανούς και άστρα να μου κατεβάσεις στα πόδια μου. Με απωθούν τέτοιες ιστορίες, με διώχνουν μακριά. Ότι γυαλίζει και έχει πάνω του μια ιδέα ψεύτικου με τρομάζει αφάνταστα. Εμένα δώσε μου απλές και καθημερινές απολαύσεις. Εκείνες που απολαμβάνεις και δε μπορείς να αγοράσεις.
Δώσε μου εκείνη την ακαταστασία των ανθρώπων που δυσκολεύονται να προσαρμοστούν. Εξασφάλισε μου την ασφάλεια της αλλαγής και της εναλλαγής. Πες μου να ξεβολευτώ, να αλλάξω τη ζωή μου και θα είμαι ο πιο ευτυχισμένος άνθρωπος. Μη με βάζεις σε άμορφες μάζες προβάτων. Κουράζεται το μυαλό μου και η ψυχή μου πιέζεται.
Θέλω την ακαταστασία μου. Θέλω τα στραβοπατήματά μου. Θέλω μαζί σου να είμαι μόνον ο εαυτό μου. Τίποτα λιγότερο. Τίποτα περισσότερο. Μονάχα ο εαυτός μου.
