Επιστρέφω (της Κούλας Κραντά)

Επιστρέφω...
Απ' όπου τα σύννεφα φλέγονται
στην προβολή του ήλιου.
Από κει που ο χρόνος μετριέται
με το λάλιμα του πετεινου
και την ευοδια του νυχτολουλουδου!
Παρατηρώντας τη μετάβαση από μία εποχή στην άλλη
συμβιβάζομαι πιότερο με τον κύκλο της ζωής...
(γέννηση, νιότη, γήρας, θάνατος.)
Επιστρέφω από κει,
που μεγαλώνει η μικροτητα του ανθρώπου μπρος στην απεραντοσύνη της φύσης!
Σε κάνει να σκεφτείς
Πως δεν είσαι κυρίαρχος της γης,
αλλά ένας ακόμη κρίκος στην αλυσίδα της ζωής!

Κούλα Κραντά

Φώτο... Μαυροραχη 6.30πμ

Χαμογέλα μου (της Μαρίας Δημοτακη)

Μου χαμογελάς
και απλώνεται μπροστά μου
μία ανοιχτή θάλασσα χαράς,
που τα μάτια
δε χορταίνουν το άπειρο.

Γίνεται η στιγμή  μαγική.
Άκου την νεράιδα!
Υμνεί τον ήχο του γέλιου σου.
Νότα που  αντηχεί στη ροή του ποταμού.
Ρέει άφθονο, και γω μαζί.

Δες! Γράφει σε περγαμηνή,
τους όρκους της αγάπης μας.
Και εσύ  άγγελέ μου, δίπλα της
φυλάς σταυρό,στην καρδιά μου.

Βρέχει.
Μα αυτή τη φορά, μου χαμογελάς!
Η βροχή, ξεπλένει τους θορύβους
απ'το πουθενά μου.
Και γω αντιλαμβάνομαι τόσο μικρή την απόσταση,
από τη γη,
έως ετούτο, το ευλογημένο σύννεφο.

Μου χαμογελάς και χάνομαι
στον Ουρανό του κόσμου
που αισθάνεται για πρώτη φορά,
το ελάχιστο της απεραντοσύνης του.

Μα δες!
Τα άγρια  άλογα σπάνε τους φράχτες. Κατακτάς το χαμόγελό σου.

                    Αν είναι να χαθώ,
         ας χαθώ στο χαμόγελό σου.
                     Χαμογέλα μου.

                       
  Μαρία Δημοτακη