Τέλος λοιπόν
Κέρδισε το παράλογο
στη λογική του νόμιμου
Το ηθικό δεν συμβάδισε
Ίσως έγινε ακμαίο
με τόση πίεση που εξασκήθηκε
στις πλάτες μιας ανυπόμονης υπομονής
Παρόλα αυτά, πάντα πονάει
η αποχώρηση από τα συνήθη
ή τα μεγαλειώδη κεκτημένα
κυρίως στις ήττες
Ω ναι, ηττήθηκα
Ήταν όρος απαράβατος άλλωστε
Αντίο δεδομένα μου
Αύριο θα πάψω να σκέφτομαι
να μετράω, να υπολογίζω
Λέω να κάνω ένα μεγάλο διάλειμμα
Όσο να μάθω να περπατάω
χωρίς δεκανίκια.
Γεωργία Κιτσούκη Βασιλειάδου
Ταξίδι στο χώρο της ποίησης και του λόγου. Ένας χώρος έκφρασης ανοιχτός σε όλους.
Τρίτη 7 Ιανουαρίου 2020
Άτιτλο (της Παυλίνας Στυλιανού)
Χάθηκαν τα κλειδιά,
και η ψυχή έμεινε κλειδωμένη σ'ένα μπουκάλι με κοχύλια αγάπης
Ένα αμυδρό χαμόγελο στα χείλη καρτερεί
να ανθοβολήσει άνοιξη,
να ξεχειλίσει αγάπη,
να μυρίσει τα ανθισμένα γιασεμιά,
κι άμα καταφέρει να απελευθερωθεί
η ψυχή πετάει από το παράθυρο!
Παυλίνα Στυλιανού
και η ψυχή έμεινε κλειδωμένη σ'ένα μπουκάλι με κοχύλια αγάπης
Ένα αμυδρό χαμόγελο στα χείλη καρτερεί
να ανθοβολήσει άνοιξη,
να ξεχειλίσει αγάπη,
να μυρίσει τα ανθισμένα γιασεμιά,
κι άμα καταφέρει να απελευθερωθεί
η ψυχή πετάει από το παράθυρο!
Παυλίνα Στυλιανού
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)