Άτιτλο (της Λένας Βλαχοπούλου)

Δύσκολη ανάβαση στο όνειρο 

και η ψυχή μια αέναη επανάσταση 

συνεχίζει ακάθεκτη την περιπλάνηση 

σε λευκές νύχτες σε πρεμιέρες της 

καρδιάς μετατοπίζοντας ηθικές αρχές 

στης ζωής τον βυθό.

Παραμενουν σε ένα φιλί ... 

μια μνημειώδη αφή και μια 

συντριβή του εγώ συντελείται στο μυαλό.

Βάδισμα σε ανηφόρες και κακοτραχαλους 

δρόμους ...

σε πόλεις άδειες ..σε καταπακτή 

κρύφτηκε ένας έρωτας ...

ανοίγω ακριβά αισθήματα...

ήλιος μα εγώ χάνω το φως 

χάνω τα ίχνη που φιλούσα στο ασκεπο 

..σου σώμα.. 

Λένα Βλαχοπουλου

Δεξου τον έρωτα (της Αναστασίας Κουτσούκου Κλεάνθη)

Πάρε τον πόνο της ψυχής,

στ' αστέρια πέταξέ τον,

από το φώς των αστεριών,

με λάμψη σκέπασέ τον.

Θέλεις αγάπη στην καρδιά

ποτάμι αφρισμένο,

θέλεις τ' όνειρο της ζωής,

να είναι ανθισμένο.

Το γκρίζο πέπλο της ψυχής

 καν' το μενεξεδένιο,

για ν' αγκαλιάσει ευλαβικά

ο, τι είναι πονεμένο.

Ορμητικό τον έρωτα

δέξου μέσ' την καρδιά σου

κατάλευκα τα γιασεμιά

τα κρίνα τ' ανθισμένα,

να αγκαλιάσουν το κορμί,

να ευωδιαστούν κι εκείνα.

Αναστασία Κουτσούκου Κλεάνθη