ΕΝΑ ΜΠΟΥΚΕΤΟ ΘΥΜΗΣΕΣ (της Ιωάννας Αθανασιάδου)

 

Ένα μπουκέτο θύμησες θα μας ενώνουν πάντα,

χρόνια πολλά πώς πέρασαν,

χρόνια λευκά πουλιά;

Κοράλλια μύρια οι ευχές

που αφήσαμε στις μέρες

κι οι όρκοι πάντα μυστικοί,

χάντρες κεχριμπαρένιες.

Άκουσε την ψυχούλα μας άνεμος καβαλάρης

και ξεπεζεύει απ’ τ’ άλογο στης χαραυγής την πόρτα.

Κι ήρθε η άνοιξη ξανά κρατώντας άσπρα κρίνα

κι έδειξε δρόμους μάλαμα

κι έτρεξε στο κατόπι.

Διάφανοι γινήκαμε κάτω απ’ το φως του ήλιου,

προσκέφαλό μας ζηλευτό ο ουρανός με τ’ άστρα.

Ιωάννα Αθανασιαδου

ποίημα δημοσιευμένο στην εφημερίδα Πρωινός Τύπος της Δράμας.

Εξηγήσεις...(του Πατροκλου Σεφεριάδη)

Μου είπαν ότι γράφω προτάσεις

 ποιος να ξέρει τι κρύβει η ψυχή μου.

Αν ερωτεύτηκα μπορεί κανένας να διακρίνει.

 Αν θρηνω μέσα στη σιωπή το σεπτο πατέρα μου.

Αν ένα χάδι τρυφερό στα μαλλιά μου στο μέτωπο κυλάει.

Έχω ένα δωμάτιο σκοτεινό ανάβω ένα κερί και γράφω.

Μέσα στο μυαλό εικόνες ξεχάστηκε το παρελθόν μια απάντηση έχω να δώσω.

 Δεν υπάρχω στο πριν το μέλλον ακόμα παραπέρα δεν νοσταλγώ.

Στο τώρα έρωτας μόνο υπάρχει.... 

Πάτροκλος Σεφεριάδης

Λέξεις από τη συλλογή

Τόλμα αν μπορείς