Άτιτλο (του Μιχάλη Ευαγγελινού)

Αναζητώ τόπους κι άλλους χρόνους
Εκεί που η ψυχή κρατά ψηλά τους πόθους
Εκεί που η ματιά η θολή 
καρφώνεται σε μια κρυφή του μυαλού κορυφογραμμή
Κι όλα τα θελήματα του νου σε υπέρτατη υποταγή
Στην πονεμένη ψυχή που σέρνεται σαν τρύπια σκιά
Στα σοκάκια της ζωής που ελίσσεται στα σκοτεινά.
Στενεύουν τα περιθώρια χωρίς της ματιάς σου τα όρια. 

 Μιχάλης Ευαγγελινός

Άτιτλο (του Μιχάλη Ευαγγελινού)

Τη σκιά σου μόνο μπορούν να φωτίσουν του ήλιου οι ακτίνες, του φεγγαριού η λάμψη, του διαμαντιού η όψη κι όλου του κόσμου οι πλατίνες. Γιατί το δικό σου φως είναι πιο λαμπερό από κάθε στοιχείο της φύσης. Γιατί το δικό σου φως είναι πιο ταιριαστό για της ζωής τις αναζητήσεις...

Αυτό που θέλω να σου πω, είναι βαθιά μέσα μου κι όχι απλά εμπρός μου. Είσαι η δίοδος της ζωής κι όχι μόνο το φως μου. Είσαι η ζωντανή αίσθηση της χαράς και της ευτυχίας, είσαι το πιο μεγάλο ξόρκι κατά της λύπης και της όποιας δυστυχίας. Είσαι μια ονειρική τάξη πραγμάτων, είσαι η μοναδική πρωταγωνίστρια του υπέροχου κόσμου των παραμυθιών και των μαγικών θαυμάτων...

Μιχάλης Ευαγγελινός

Άτιτλο (του Μιχάλη Ευαγγελινού)

Φεύγουν της χαράς τα τραίνα

Έμεινα να κοιτώ της ζωής τα γραμμένα

αυτά τα καθιερωμένα τα λίγο από μένα

καθώς μέσα μου κυλούν

φλέβες και ψυχή αγανακτούν

Στο βάθος ο ορίζοντας μουτζουρωμένος

απ΄ άκρη σ’ άκρη σαν σε σύνορα δεμένος

Άηχη η σφυρίχτρα του σταθμάρχη

εκείνου του γνωστού τρελού μονάρχη

που τα όνειρα παροπλίζει

με σίδερο και φωτιά τα γεμίζει

Σφαίρες τα δάκρυα

ματώνουν

ελπίδες άναρχες

ξεριζώνουν

Σε μια βαλίτσα όλα τα υπάρχοντά μου

δυο ξεχασμένα χαμόγελα

μια ζεστή ματιά

κι η μοναχική καρδιά μου...

Μιχάλης Ευαγγελινός

Άτιτλο (του Μιχάλη Ευαγγελινου)

Λέξεις σε φυγή, τόνοι σε προστριβή

Κοντά σου τρέχουν να σε βρουν

Το πιο όμορφο ποίημα για σε να γίνουν καρτερούν

Μα όσο μεγαλώνει η απόσταση από το δικό μας φιλί

Τόσο κι άλλο τόσο μακραίνει η δύση από την ανατολή

Οι λέξεις επαναστατούν πουθενά πια δεν χωρούν

Καταργείστε τους τόνους κι αφήστε μας τελείως μόνους

Τσακίστε μας το συντακτικό 

Κι από γραμματική τίποτα να μην μείνει ορθό

Μιχάλης Ευαγγελινός

Άτιτλο (του Μιχάλη Ευαγγελινού)

 

Άδειασε η ψυχή,

Έμειναν μόνο κάτι τραγούδια

Μα ποιος τ ακούει πια κι αυτά

παίζουν τόσο σιγανά

σαν τις στάλες της βροχής 

που πέφτουν απαλά

μην ξυπνήσουν τα λουλούδια.

Άδειασε η ψυχή 

Οι λέξεις μου αντηχούν

Καθώς παραμιλώ

Ότι και να πω πονάει

Δεν έχω λόγο 

Σωστό να αρθρώσω

Η καρδιά χτυπάει όσο-όσο

Τα βήματα καραδοκούν

Σε μια άλλη αλήθεια να με πάνε

Εσωτερικά μια ουτοπία

Σε ποιόν σταθμό του τραίνου 

να κατέβω που δεν υπάρχει στο χάρτη;

Εξωτερικά ψεύτικη γαλήνη 

Πριν την τρικυμία

Κι εκείνη η γνωστή

που γεμίζει την άδεια ψυχή

Ακούγεται μελωδία

Μόνη ελπίδα πια

Η αναζήτηση τόπου και χρόνου 

Κάπου να ξαποστάσω

Να στήσω το δικό μου σταυρό.

Ανάσες τριγύρω να φυτέψω

Ελπίδες να φυτρώσουν

Κι από το άρωμά τους

Ν' αναστηθώ.

Μιχάλης Ευαγγελινός

Άτιτλο (του Μιχάλη Ευαγγελινου)

Στους 5 ανέμους στροβιλίζομαι
στα μήκη και στα πλάτη.
Τα γκέμια τρίζουν
οι λογικές θερίζουν
ότι οι καρδιές έχουν σπείρει
Τ’ ‘άλογο τρέχει, επιμελώς
ξεπερνά τα εμπόδια,
ματώνουν τα χέρια μου
το έδαφος ποτίζεται
λουλούδια της ελπίδας
κόκκινα φυτρώνουν…
προχωρώ
γιατί ξέρω καλά,
η φαρέτρα μου δεν είναι άδεια
και τ’ άλογό μου έχει τ’ όνομά σου.

Μιχάλης Ευαγγελινός

Άτιτλο (του Μιχάλη Ευαγγελινου)

Να σε κοιτώ
κι έτσι καυτές να κυλάνε
οι στάλες του έρωτά μας.
Δύο ανάσες μία ηδονή
στην απόσταση της μη ανάσας,
στου κορμιού την κορυφογραμμή.
Στις χαράδρες της ψυχής σου.
Θεά εσύ ξεπροβάλλεις από τα βάθη των χρωμάτων, στα πηγάδια των ονείρων, στις άκρες των οραμάτων
Στην ατέρμονη εναλλαγή των συναισθημάτων μας.
Να σε κοιτώ
Στο απόλυτο της επαφής
Στου έρωτα τις κραυγές
Στη νύχτα που με λαχτάρες με γέμισες
Εκεί, να χάνω τον προσανατολισμό
Να προφέρω το όνομά σου
Να χάνομαι στις διαδρομές των χειλιών σου
Έχω άδεια εισόδου στη ματιά σου,
κι όλη μου η ζωή στα ματοτσίνορά σου
Σκάβω μέσα μου και βρίσκω την μορφή σου.
Την ψυχή σου φωτίζω κι έτσι μόνο με βλέπω και μ' αναγνωρίζω..

Μιχάλης Ευαγγελινός

Άτιτλο (του Μιχάλη Ευαγγελινου)

Σ’ ένα μου φιλί για σένα
έκλεισα μέσα του όλα τα άπειρα
των συναισθημάτων μου
όλες τις τάξεις κι αταξίες των πραγμάτων μου,
όλα εκείνα που είχα μετρήσει στη ζωή μου
βήμα-βήμα, με τη θολή ματιά και την δύσκολη πνοή μου..
Κι εκείνα τα σύννεφα τα βαριά
που απλώθηκαν και κάλυψαν της ψυχής μου τη στεριά
τα παραμέρισα κι εκείνα.
Κατάλευκα φύτρωσαν του έρωτα τα κρίνα
για να έχει το φιλί μας μυρωδιές
το κορμί μας απέραντες δροσιές,
στα χείλη μας χαραγμένες του κόσμου οι διαδρομές.
Μα...
Όταν τα χείλη μου ενώθηκαν με τα δικά σου,
πόσο μικρός όλος ο κόσμος
στο άγγιγμα και στο πέρασμά σου...

Μιχάλης Ευαγγελινός

Άτιτλο (του Μιχάλη Ευαγγελινου)

Μια ζωή πλαστές απογραφές,
της πένας μου οι λέξεις…
Άκαιρες υπογραφές,
στου καιρού μου τις σκέψεις.
Απολογούμαι σαν μάρτυρας,
στης ιστορίας μου τη δίκη,
κατηγορίας ή υπεράσπισης
εδώ είναι η φρίκη:
-Προσπάθησα να ζήσω με μένα αλλά ζω χωρίς εμένα.

Μιχάλης Ευαγγελινός

Αντιστέκομαι (του Μιχάλη Ευαγγελινου)

Περπατώ
λέξη και βήμα,
προς μιας αμνηστίας σου το σχήμα,
στα λόγια που είπες...
Θωρώ
μιας ανατολής το σθένος,
υποτάσσομαι στης ψυχής σου το δέος,
σ' όλα όσα είχες...
Τόσα πια βήματα,
στης ερωτικής ματιάς σου τα κύματα.
Αφουγκράζομαι
της καρδιάς σου τον χτύπο,
δίνω ρυθμό σε τούτον το στίχο...
Ορίσματα κανόνων,
των πιο υψηλών σου θρόνων.
Αντιστέκομαι,
όπου μέσα σου δεν περιέχομαι...


Μιχάλης Ευαγγελινός