Το φως αναζητούν (της Χρύσας Μπαφουτσου)

 

Σιωπούν τα ποιήματα..
Για λίγο...
Κι οι ποιητές 
ακονίζουν τις λέξεις..
Καρατομούν 
τις ανέραστες αυταπάτες.
Μοιράζουν μάννα εξ ουρανού 
και με μελάνι άλικο, 
βάφουν τους ανθούς. 
Ηδονικά αναζητούν το Φώς 
και κοινωνούν...τις αλήθειες!
Τρυγούν το καλοκαίρι
και τυλίγουν 
στον κόρφο τους τα σύννεφα
πριν εκραγούν. 
Επωάζουν την επανάσταση 
και δίνουν μάχαιρα 
στην βαρβαρότητα 
που σέρνεται υποδόρια...
Γεμίζουν μ' αγάπη 
τα κιούπια της Γης
κι αναστηλώνουν πληγωμένες Ιδέες!
Δίνουν φτερά 
στα πληγωμένα σπουργίτια 
και πυρακτώνουν στο αμόνι 
τις λυγισμένες ψυχές. 
Στήνουν ξόβεργες 
στα όνειρα 
και απλώνουν μεστούς στίχους 
σε αφυδατωμένες κοινωνίες. 
Ναι οι ποιητές 
πετούν στην απεραντοσύνη 
του Σύμπαντος!!

Χρύσα Μπαφουτσου

Ποιος είσαι; (της Κωνσταντίνας Σταθακοπούλου)

 

Μπορεί κάπου να σ’ είχα δει.
Ποιος είσαι;
Επιστρατεύω τη μνήμη.
Εν δυο, εν δυο, ακούω τα πέλματα της να οδεύουν 
με το γνωστό πειθαρχημένο βηματισμό προς τα πίσω.

.
Αφουγκράζομαι το παρελθόν.
Δεν σε βρίσκω.
Ένας κίνδυνος ελλοχεύει στην εκστρατεία της λήθης.
Φοβάμαι.
Τα μάτια μου σε θέση μάχης αναμοχλεύουν το παρόν.
Τα βήματα πληθαίνουν, στρατός με βαρύ οπλισμό μου μοιάζουν.
Ποιος είσαι;

.
Τα πόδια μου αδρανούν.
Κουράστηκαν να τρέχουν ξωπίσω μου.
Άοπλη η κραυγή μου τρέχει να φυλαχτεί μες το κλειστό στόμα.

.
Σβήνω τη σκέψη.
Λιποτακτώ στα εντός μου. 

.
Αν υπήρξες ποτέ, φύγε.
Φύγε σιγά.
Δεν θέλω πια να ακούω φιλιά δίχως χείλη να αναμετριούνται 
με τη σιωπή.
Φοβάμαι αυτή την επιθετική αιωνιότητα της προσμονής.

Κωνσταντίνα Σταθακοπούλου