Όλα αυτά που τσαλακώνονται (της Στέλλας Λουίζας Κατσαμπη)

Τ' αλουμινόχαρτο.
Ο σκύλος που δεν χάιδεψες.
Ο άστεγος στο φανάρι.
- Εγώ στο πάτωμα σε στάση εμβρυακή -

Τα ρούχα σου πριν το μπάνιο.
Το στομάχι μου όταν δεν έρχεσαι.
Οι πεταλούδες στο κουκούλι.
- Εγώ κάτω από το τραπέζι της κουζίνας -

Η μάνα μου όταν δεν συμμαζεύω.
Ο μπαμπάς μου όταν γυρνάω αργά.
Εσύ όταν κλαίω μπροστά σου.
- Εγώ μέσα στην παιδική ντουλάπα -

Το πακέτο τα τσιγάρα μου.
Ο πελτές ντομάτας για τα μακαρόνια σου.
- Εγώ στη γωνία του καναπέ σου -

Ολα αυτά που τσαλακώνονται πάνε στα σκουπίδια.
Ολοι αυτοί που τσαλακώνονται,
που πάνε,
πριν καταλήξουν στα σκουπίδια;

Στέλλα Λουίζα Κατσαμπη

Από την ποιητική συλλογή
    "Ανθρώπινα Δαιμόνια"

Άτιτλο (του Μιχάλη Ευαγγελινου)

Σ’ ένα μου φιλί για σένα
έκλεισα μέσα του όλα τα άπειρα
των συναισθημάτων μου
όλες τις τάξεις κι αταξίες των πραγμάτων μου,
όλα εκείνα που είχα μετρήσει στη ζωή μου
βήμα-βήμα, με τη θολή ματιά και την δύσκολη πνοή μου..
Κι εκείνα τα σύννεφα τα βαριά
που απλώθηκαν και κάλυψαν της ψυχής μου τη στεριά
τα παραμέρισα κι εκείνα.
Κατάλευκα φύτρωσαν του έρωτα τα κρίνα
για να έχει το φιλί μας μυρωδιές
το κορμί μας απέραντες δροσιές,
στα χείλη μας χαραγμένες του κόσμου οι διαδρομές.
Μα...
Όταν τα χείλη μου ενώθηκαν με τα δικά σου,
πόσο μικρός όλος ο κόσμος
στο άγγιγμα και στο πέρασμά σου...

Μιχάλης Ευαγγελινός