ΣΥΛΛΕΚΤΙΚΗ ΘΩΡΙΑ (της Βίκυς Δρακουλαρακου)

Δική σου είμαι.

Υποδουλωμένη και ανένδυτη

εράσμιο, 

λαμπρόν φάος ηελίοιο.  

Τέκνο αναίσχυντο 

ο αμοργινός χιτώνας σου

στην ευδία της κλίνης μου 

η φουσκονεριά μου ξεστρατίζει. 

Ακμάζουσα  

στην ερωτοσύνθεση των ερογλεφάρων σου

αρδεύομαι.

Κάθιδρη, στις ακρολοφίες του κορμιού σου 

ανορθώνομαι.

Προαλείφομαι του προορισμού σου

συν οδοιπορώντας ανασυντάσσομαι.

Στο γλαυκό άπλωμα των ματιών σου

θεάμορφε του ιδανικού, αλιεύομαι.

Συλλεκτική θωριά... 

Στην έλευση της ανθηρής λεβεντιάς σου 

θυσίασέ με!

Βίκυ Δρακουλαρακου

Ανθολογία: Συνομιλώντας με την Σαπφώ

ΚΗΔΕΙΑ (της Άννας Πατσου)

Του χρόνου το παράθυρο

για μας, το κλείνουν άλλοι

και αποφασίζουν αδειανή

να μείνει, κάθε αγκάλη.

Όσοι δεν πάμε απ' τον ιό

θα πάμε από την θλίψη

μην με ρωτάς, να μην ρωτώ

πόσα, μας έχουν λείψει.

Σ' εικονικούς ζούμε καιρούς

τα πάντα είναι στημένα

χρόνια αυτοί που κυβερνούν

μυαλά, έχουν, διεστραμμένα.

Όσοι δεν πάμε απ' τον ιό

θα πάμε από αηδία

μα στην δική μας δεν θα ρθει

κανένας.. την κηδεία.

Και από τον φόβο του κανείς

φοβάμαι, δεν θα κλάψει

νεκρούς μαζί και ζωντανούς

ο χρόνος.. θα μας θάψει!..

Άννα Πατσου