Στο κατώφλι της αγωνίας
εκλιπαρεί η ανέχεια..
Φοράς γυαλιά...
Δεν βλέπεις..
Ή δεν ακούς το θόρυβο
των ευτελών που μετράει..
Κόκκος άμμου η καλοσύνη
σωριάζεται σαθρή
αντιστρόφως ανάλογη
στις προσδοκίες της ανάγκης..
Η επανάληψη της παλάμης
με την ελπίδα πολλαπλασιασμού
μετρά και ξαναμετρά
αποστάσεις
επιμένοντας επιμελώς
στη συχνή απουσία
του "συν"
της πολύκμητης συγκομιδής....
από την ανέκδοτη ποιητική συλλογή
" Ηδύαλγο άγγιγμα"
Απ' αύριο σ' αύριο
Που το ανέβαλα,
Ήρθε το ποτέ.
Κι αφού δεν είχε έρθει
Τ' αύριο ακόµη,
Γιατί δεν το 'κανα σήµερα
Και τ' άφηνα γι' αύριο;
Γιατί δεν επιδαψίλευσα
Ό,τι είχα και δεν είχα σήµερα;
Σάµπως θ' αποκτούσα
Περισσότερα αύριο;
Αφού στον έρωτα
∆ίνεις ό,τι δεν κατέχεις.
Μεγάλο λάθος µου!
Χθες έφυγες,
Μα σήμερα κατάλαβα
Με τον χειρότερο τρόπο
Πως είχες φύγει πολύ πιο νωρίς,
Κι ας ήσουν φαινομενικά κοντά μου.
Τώρα κάνω τις επανεκτιμήσεις μου
Και ποιος ξέρει;
Τώρα που 'μαθα,
Μπορεί και να σε ξαναφέρω πίσω,
Στο σήμερα μου αυτήν τη φορά
