ΚΑΛΥΨΏ (της Γιώτας Κλουτσούνη - Παπαδάκη)

Κράτησα ψηλά τα δυό μου χέρια.
Πήρα το φεγγάρι αγκαλιά. 

Κι είδα από κοντά όλα τ' αστέρια. 
Πάνω σ' ολομέταξη ποδιά. 

Άλλαξε η ζωή στενό σοκάκι.
Γύρισε σελίδα η ματιά.

Δύο ζωές χαμένες απ' το χάρτη. 
Σβήσανε του πόθου τα φιλιά. 

Πάνω στο φτερό του αεροπλάνου. 
Κοίτα πως φαντάζει από ψηλά. 

Έρωτες του κόσμου αυτό το κάτι. 
Καίγονται απόψε σαν κεριά. 

Κι όμως ένα αστέρι πιό φευγάτο. 
Φέγγει στης βραδιάς τη σιγαλιά. 

Πάνω από του χρόνου τον καθρέφτη. 
Είδα τη ζωή να μου γελά.

Έβαλα γλυκό να την κεράσω. 
Δυό σφηνάκια κόκκινα φιλιά. 

Ήθελα απόψε να ξεχάσω. 
Τα ψαλιδισμένα μου φτερά. 

Πήρα μιά ανάσα οξυγόνο.
Φούμαρα τις στάχτες σου μετά. 

Κι ύστερα σε μία λαιμητόμο. 
Έκοψα στα δύο την καρδιά. 

Φίλησα στα χείλη το φεγγάρι. 
Κι άνοιξα τα  χέρια μου ξανά. 

Άλλη αγάπη να'ρθει να σε πάρει. 
Μέσα απ'την δική μου αγκαλιά. 

Γιώτα Κλουτσουνη Παπαδάκη

Άτιτλο (της Γιώτας Κλουτσουνη Παπαδάκη)

Έμαθα να μετρώ τα ολόκληρα φεγγάρια. 
Και να σε ψάχνω στα μισοφέγγαρα.
Να χαράζω τις νύχτες με τα νύχια μου
φωνάζοντας τ' όνομά σου. 
Σε ποθώ όπως την πρώτη φορά. 
Κι εσύ το νοιώθεις. 
Το ξέρω. 
Δεν γίνεται να μην το νοιώθεις. 
Τόσα μισοφέγγαρα 
δε μπορεί να μου λένε ψέματα. 
Κι ύστερα να...
Όταν δροσίζει σε γεύομαι στο ημίγλυκο. 
Μέχρι την τελευταία σταγόνα. 
Μαζί μ' εκείνες τις μαλακές καραμέλες
που μοιάζουν με σύννεφα. 
Κάθε φορά, σαν πρώτη φορά. 

Γιώτα Κλουτσουνη Παπαδάκη

Ψίθυροι βουβοί. (της Γιώτας Κλουτσουνη Παπαδάκη)

 

Θα καίγονται όλα μέσα σου.
Σκόρπια χαλάσματα θα μοιάζουν.

Κι εσύ βουβά θα ψιθυρίζεις. 
Σε αγαπάω ακόμα.

Αγγίγματα τις νύχτες θα ζητάς.
Σε ξένο σώμα.

Μα στην ουσία, για μένα θα πονάς.
Το ξέρω ακόμα.

Ψίθυροι βουβοί θα σε τυλίγουν. 
Θα μοιάζουν με θηλιές και θα σε πνίγουν.

Αγάπη μου θα λες και θα δακρύζεις. 
Και τ' όνομά μου στα χείλη θα ψελλίζεις. 

Ψίθυροι κραυγές, θα κλαίει η καρδιά. 
Θα καίει το σώμα σου για μιά αγκαλιά. 

Έλα να με βρεις...
Άν μ'αγαπάς...
Μακριά από μένα πώς μπορείς;

Ψίθυροι βουβοί...
Κραυγές που γίναν με τον καιρό. 

Πονάει η αγάπη μάτια μου. 
Κι εγώ πονώ. 

Η ανάσα μου μακριά σου είναι μισή. 
Μου λείπεις και σε θέλω...
Βράδυ, πρωί.

Γιώτα Κλουτσουνη Παπαδάκη

Σβήσε φεγγάρι μου (της Γιώτας Κλουτσουνη Παπαδάκη)

Κάθε σου βήμα πάνω σ' αγκάθια. 

Με πληγωμένα πόδια γυρνάς. 

Μα στην καρδιά σου ψηλά κατάρτια. 

Όλα τ' αντέχεις, όπου περνάς. 

Κάνει ένα κρύο πάλι απόψε. 

Σφίγγω τα χέρια ολόγυρά μου.

Σβήσε φεγγάρι μου, τη νύχτα κόψε.

Άδεια είναι πάλι η αγκαλιά μου. 

Μα έχω αντέξει...

Έχω αντέξει τη μοναξιά. 

Δίνεις τα πάντα για ένα εντάξει. 

Όλα πως είναι ν' ακούσεις καλά. 

Κλείνεις τα μάτια σου κι όλα σε τάξη. 

Μα στο μυαλό σου γυρνούν σαν τρελά. 

Κάνει ένα κρύο πάλι απόψε. 

Σφίγγω τα χέρια ολόγυρά μου. 

Σβήσε φεγγάρι μου,  τη νύχτα κόψε. 

Άδεια είναι πάλι η αγκαλιά μου. 

Μα έχω αντέξει...

Έχω αντέξει τη μοναξιά. 

Γιώτα Κλουτσουνη Παπαδάκη

Να έρθεις (της Γιώτας Κλουτσουνη Παπαδάκη)

Στιγμή δε φεύγεις απ' την σκέψη μου.

Κι ας λέω ψέματα πως όλα έχουν τελειώσει. 

Κυλάς σαν αίμα μες στις φλέβες μου. 

Ο χρόνος σ' ένα κοίταγμά σου έχει παγώσει. 

Δες πως αλλάζουν όμως τώρα οι εποχές. 

Κι εμείς σαν ξένοι τριγυρνάμε.

Κανείς από τους δυό δεν έχει ενοχές. 

Και την αγάπη με κακία ξεγελάμε. 

Μα έρχεσαι τις νύχτες στα κλεφτά. 

Στα όνειρα ξαπλώνεις στο πλευρό μου.

Και μ' αγκαλιάζεις σαν και πρώτα τρυφερά. 

Και με φυλάς στο μέτωπό μου.

Στα χέρια σου τυλίγεις το κορμί. 

Και μου ζεσταίνεις την ψυχή μου.

Στα χείλη μου αφήνεις το φιλί. 

Σαν να'σαι πάλι στη ζωή μου. 

Γυμνοί σ' ένα κρεβάτι από ευχές.

Ανίδαιοι να τις διαχειριστούμε. 

Στα στήθια μας αμέτρητες πληγές. 

Που αντί για χάδια, αλάτι τους πετούμε. 

Κι όμως στιγμή δε φεύγεις απ'την σκέψη μου. 

Κάθε στιγμή μας τη θυμάμαι. 

Να έρθεις πάλι απόψε με φιλιά. 

Να με ξυπνήσεις άν κοιμάμαι. 

Γιώτα Κλουτσουνη Παπαδάκη

Μπρούσκο δάκρυ (της Γιώτας Κλουτσουνη Παπαδάκη)

 

Κι αυτή η νύχτα, βγάζει νύχια.

Μου ξεσκίζει την καρδιά. 

Και την πετάει στο βυθό. 

Τσούζει τ' αλάτι.

Ρίχνει χαστούκια, φέρνει τρέλα. 

Στης ζωής τα στεγανά. 

Και τη μοιράζει στα πουλιά. 

Ψίχουλα αγάπη. 

Σφαίρα φιλιού, καίει το μυαλό.

Θυμίζει ψεύτες έρωτες.

Να πίνουν μπρούσκο δάκρυ.

Σ' ένα κρεβάτι. 

Κι είναι που θέλω να φωνάξω. 

Δεν είμαι εγώ πιά αυτή.

Η μορφή μου έχει γίνει. 

Τώρα στάχτη. 

Θεέ μου άς ξημέρωνε η ζωή. 

Να μην ματώνει το φιλί. 

Να μην πονάει τόσο πολύ.

Η αγάπη. 

Γιώτα Κλουτσουνη Παπαδάκη

Δύο μαζί (της Γιώτας Κλουτσούνη Παπαδάκη)

Δυό μαγιό και μιά αγάπη.
Κι ένας ήλιος αρχηγός.
Στου καλοκαιριού τη φλόγα.
Η καρδιά μου πλοηγός.

Δυό φιλιά και μία τρέλα.
Παρεό με χρώματα.
Και ο έρωτας ο αλήτης.
Να σκορπάει αρώματα.

Δυό μαζί αγκαλιασμένοι.
Να γελούν και να μιλούν.
Και τα βράδια στις ταράτσες.
Τα αστέρια να μετρούν.

Δύο πάντα σε μιά αγάπη.
Δίπλα δίπλα, μιά σκιά.
Δυό μαζί που κάνουν ένα.
Δύο σπίθες μιά φωτιά.

Δύο μάτια που δαμάζουν.
Της καρδιάς τα κύματα.
Αποφεύγοντας φουρτούνες.
Στης ψυχής τα σήμαντρα.

Γιώτα Κλουτσούνη Παπαδάκη

Δύο φίλοι (της Γιώτας Κλουτσούνη Παπαδάκη)

Μιά βόλτα μόνο ήθελα στη θάλασσα.
Ν' αγγίζει η δροσιά το πρόσωπό μου.
Να χάνονται τα μάτια μου στο άπειρο.
Αλμύρα να γεμίζει η καρδιά μου.

Θα βάλω το φουστάνι μου τ' αέρινο.
Θα βάψω με κραγιόν τα δυό μου χείλη.
Μιά βόλτα μόνο ήθελα στ' ορκίζομαι.
Μην πάψεις να μου λες θα 'μαστε φίλοι.

Να πάρουμε καφέ από τον δρόμο μας.
Στα βράχια να καθίσουμε για λίγο.
Να φτιάξουμε εικόνες και χαμόγελα.
Να δούμε και στη χάση του τον ήλιο.

Σεργιάνι μες στις σκέψεις μας να κάνουμε.
Στο πιο βαθύ της θάλασσας γαλάζιο.
Τους έρωτες που χάθηκαν να πνίξουμε.
Στης λύπης το ανίκητο ναυάγιο.

Να κλέψουμε σαν έφηβοι, να βρίσουμε.
Και μες στις αγκαλιές να θυμηθούμε.
Αξίζει να πονάς για ότι αγάπησες;
Αξίζει τελικά να λυπηθούμε;

Ο ήλιος δες πως ξάπλωσε επάνω της.
Κι εκείνη με στοργή τον αγκαλιάζει.
Αφήνοντας λυγμούς, χιλιάδες χρώματα.
Τον χαιρετά και δεν τον προδικάζει.

Καλέ μου φίλε απόψε με σημάδεψε.
Η στάση σου κι ο αντρίκιος σεβασμός σου.
Γιατί όσες ευκαιρίες σου δοθήκανε.
Στάθηκες κύριος και έπνιξες το εγώ σου.

Γιώτα Κλουτσούνη Παπαδάκη

Άτιτλο (της Γιώτας Κλουτσουνη Παπαδάκη)

Δες...βγήκε ο ήλιος πάλι.
Μύρισε Άνοιξη ξανά.

Βρεγμένη γη η αγκαλιά μου.
Ανθίζει μόνο με φιλιά.

Όταν τα χέρια σου μ' αγγίζουν.
Μικρά ανθάκια σε κλαδιά.

Πάνω στην πλάτη μου για φόντο.
Μιά ανθισμένη κερασιά.

Με τα φιλιά σου για μελάνι.
Κάθε ανθάκι και φιλί.

Δες...είναι Άνοιξη φωνάζει.
Με πλημμυρίζει σαν γιορτή.

Κοίτα με...
Κράτα με...
Και δως μου...
Από τα χείλη σου πνοές.

Κάνε ν' ανθίσει το κορμί μου.
Σαν η Άνοιξη τις κερασιές.

Γιώτα Κλουτσούνη Παπαδάκη

Γλυκό κουταλιού. Μιά μπουκιά φεγγαριού (της Γιώτας Παπαδάκη Κλουτσουνη)

Ψάχνω τρόπο να 'βρω.
Σ' ένα βάζο μικρό.
Λίγο μπλέ ουρανό.
Να τον κλείσω σ' αυτό.
Κι αν βρεθώ τυχερή.
Μες στη μέση εκεί.
Θα φωτίζει απαλά.
Δίπλα από άστρα χρυσά.
Σα γλυκό κουταλιού.
Μιά μπουκιά φεγγαριού.
Κι όπου πάω θα το έχω μαζί μου.
Φυλαχτό στη γωνιά της ψυχής μου.
Κι όταν θα το κοιτώ λυπημένη.
Θα σε νοιώθω εδώ.
Και ας είμαστε πια δύο ξένοι.
Με γλυκό κουταλιού.
Μιά μπουκιά φεγγαριού.
Θα χαράζω στα χείλη σου δρόμο.
Θ' απαλύνω για λίγο τον πόνο.
Μες στα μάτια σου τ' άστρα θα καίνε.
Θα θυμούνται στιγμές και θα κλαίνε.
Κι εγώ, μ' ένα χάδι απαλά θα τ' αγγίζω.
Τρυφερά με τα χείλη μου.
Στάλα στάλα τις φωτιές θα τις σβήνω.
Ψάχνω τρόπο να 'βρω.
Το φεγγάρι να φτιάξω γλυκό.
Τί κι άν είναι μισό.
Μες στο βάζο θα κλείσω εγώ.
Σα γλυκό κουταλιού.
Μιά μπουκιά φεγγαριού.
Θα' χει γεύση από έρωτα.
Και στιγμές  από γέλια.
Κι όταν θα το γευτώ.
Θα σε νοιώθω εδώ.
Λίγο μπλέ ουρανό.
Μιά σειρά αστεριών.
Και το δρόμο θα βρώ.
Αγκαλιά σου να' ρθώ.

Γιώτα Παπαδάκη Κλουτσουνη

Ένα φιλί (της Γιώτας Κλουτσούνη - Παπαδάκη)

Μοιάζει ατέλειωτη απόψε η μέρα.
Πάγωσε ο χρόνος στην ώρα αυτή.
Κάποτε μου'δινε φτερά στα πόδια.
Τώρα αδύναμη μ' αφήνει εκεί.
Γέμισε ο κόσμος μου δάκρυα και πόνο.
Και μιά απόγνωση μ' ακολουθεί.
Λάθη και λόγια μέχρι το τέρμα.
Σκότωσαν μέσα μου κάθε φιλί.
Κι όμως ακόμα χτυπάει για σένα.
Κάθε στιγμή η καρδιά μισή.
Μακριά απ' το σώμα σου απεγνωσμένα.
Παλεύει αδύναμα να κρατηθεί.
Ίσως μιά μέρα να φύγει ο χρόνος.
Να φτερουγήσει σαν το πουλί.
Να σ' αγκαλιάσει αντί για μένα.
Και να σου αφήσει ένα φιλί.

Γιώτα Κλουτσούνη - Παπαδάκη

Αποξένωση (της Γιώτας Κλουτσούνη - Παπαδάκη)

Τί έμεινε
να λαχταρά η ψυχή;
Τώρα τα χείλη
θα διψούν χαρακωμένα.
Κι ένα κουφάρι
το κορμί χωρίς εσένα.
Μιά αποξένωση
θεριεύει ανάμεσά μας.

Είναι νωρίς...
Το ξέρω είναι νωρίς.
Αυτός ο κόσμος
να γιατρέψει την πληγή μας.
Μα είναι των φίλων
οι αγκαλιές η δύναμή μας.

Δάκρυα αλμυρά
στενεύουν την καρδιά μου.
Γκρίζα και στέρφα
αιμορραγούν τα όνειρά μου.
Πάλι θα κλείσω
στο δωμάτιο τις κουρτίνες.
Παίρνοντας πάνω μου
όλες τις ευθύνες.

Είναι νωρίς...
Το ξέρω είναι νωρίς.
Τα συναισθήματα
χορεύουν μεθυσμένα.
Μέχρι στα στήθη μας
να μείνουν σφραγισμένα.

Γιώτα Κλουτσούνη - Παπαδάκη