Η νύχτα της μέλισσας (του Δημήτρη Ζουγκου)

Το χαμίνι πήρε δεξιά
την οδό των Φαινομένων,
έτσι νόμιζε.
Και ξεμακραίνοντας από τα γνωστά λημέρια
έφτασε στον δρόμο του Διλήμματος
και συνέχισε ευθεία, όχι για κάποιο άλλο λόγο
παρά ήταν σκεπτικό.

ab uno disce omnes?
ab uno disce omnes?

Μέχρι το βράδυ δεν συνάντησε
κάποιο αγρίμι ή άνθρωπο
ώσπου το απάντησε η πείνα
και ένιωσε τα νύχια του θηρίου.
Κι ύστερα το βρήκε το κρύο
και αισθάνθηκε τα τρομερά δόντια στην ραχοκοκκαλιά του

ab uno disce omnes?
ab uno disce omnes?

Κι έφτασε ξέπνοο σε μια απάνεμη ακτή
κι είδε στα γαλήνια νερά
το φεγγάρι να δειπνεί
ήταν δεκατριών και σε μια νύχτα
είχε τρυγήσει τη ζωή.

Δημήτρης Ζουγκος

Ο δειλός (του Δημήτρη Ζούγκου)

Η πόλη νίκησε
κι εγώ που δεν είχα ποτέ φίλους
θρήνησα την απώλεια των εχθρών μου
κι απόμεινα μόνος και χτυπημένος
σαν δόντι ραγισμένο

Θυμάμαι
κρυμμένος πότε κάτω από το κρεβάτι
και πότε στο ντουλάπι
να διαβάζω κατορθώματα ηρώων
και να προσμένω να έρθουν
και ήταν αυτή η αναμονή η ανακούφιση
που στέκει πιο πάνω από κάθε ανακούφιση

Όμως η πόλη νίκησε
χωρίς ήρωες να υπάρχουν
κι άνοιξα το παράθυρο
και κούνησα την λεύκη σημαία μου ψηλά
όλοι για να δουν, όλοι για να προσέξουν
πως η δειλία μου δεν τους ζημίωσε καθόλου

Και ήταν θέαμα πιο τρομακτικό από όλα
κείνο το πλήθος που όλο κοιτάει μπροστά
και δεν σηκώνει το κεφάλι.

Δημήτρης Ζουγκος