Άτιτλο (της Λιάνας Ζαχαρίου)

Κυρία εγώ,
Κύριος και συ...
Ετσι λέμε, δειλοί και φοβισμένοι
για την υπέρτατη γύμνια μας...
Υπηρέτες των πρέπει...
Τι υποκρίσια Θεέ μου...
Στο ναό του έρωτα 
όλα ισοπέδωση.
Βούρκος και διαμάντια ανάκατα,
οι πόθοι αδάμαστοι,
κολυμβήθρα λύτρωσης τα πάθη,
αχράντων μυστηρίων κοινωνία,
σε άβατες κατακόμβες οι ύμνοι 
για το ταξίδι στο Γαλάζιο.
Στοιχειωμένοι και ασάλευτοι
στα πρέπει,
χρόνια μετά,
από τις σχισμές της ψυχής μας,
θυμωμένα απέδρασε ο έρωτας,
για την ύψιστη αχαριστία μας.
Μια χούφτα πετραδάκια 
τα δάκρυα μας,
απο την αγαλμάτινη όψη μας!!!

Λιάνα Ζαχαριου