Το κύμα (του Ιωάννη Τουμπα)

Ζωγράφισα μία καρδιά στην άμμο. 
Στην καταιγίδα έμεινα μόνος. 
Πέσανε πάνω της τα κύματα . 
Προτού χαθεί την έφτιαχνα ξανά. 
Η νεροποντή με βρήκε γονατιστό 
να προσπαθώ να κρατήσω 
μία καρδιά από άμμο... 
Αυτή είναι η ιστορία μου 
κι είναι ίδια με τη δική σου.. 
Μία καρδιά είμαστε όλοι μας 
ζωγραφισμένη στην άμμο. 

Ιωάννης Τουμπας

Δε ξέρω αν άργησες εσύ (της Μαρίας Μαραγκού)

Δεν ξέρω αν άργησες εσύ, δεν ξέρω κι αν έχω ακόμα χρόνο εγώ.
Δεν είμαι πια παιδί κι αν είχε απομείνει κάτι μέσα μου από αυτό, δεν άφηνα κανέναν να το πλησιάσει από τότε.
Ένα λιμάνι γύρευα πάντα, για να δέσω την ψυχή μου μα την παρέσυραν οι φουρτούνες.
Μία φωτιά για δύο, τον ήθελα τον έρωτα, μα έχουν παγώσει επικίνδυνα όλα μέσα μου.
Πού ήσουν τόσα χρόνια και πού ήμουν κι εγώ χαμένη; Δεν θέλω να κρύβομαι άλλο από τη ζωή, όμως φοβάμαι.
Εισέβαλες στη ζωή και στη σκέψη μου τη στιγμή που είχα πάψει πια να περιμένω και
να ελπίζω σε οτιδήποτε. Αναστάτωσες τη σιγουριά της μοναξιάς μου και σημάδεψες
την παγωμένη μου καρδιά με το γαλάζιο των ματιών σου.
 Άφησες το χαμόγελό σου για να με ταξιδεύει μαζί του, κάθε φορά που τα μάτια θα κλείνω κι αν ελάχιστα είναι εκείνα που για σένα γνωρίζω, αδυνατώ και πάλι να προσπεράσω τον τρόπο που κατάφερε η μορφή σου να αγγίξει την ψυχή μου αστραπιαία.

~ Δεν ξέρω αν άργησες πολύ, ξέρω μονάχα πως δεν θέλω να χαθείς κι ας φοβάμαι ~

Μαρία Μαραγκού