Τα πιο όμορφα ποιματα (της Λίτσας Μοσκιου)

Δυο χέρια...
που σφιχτά σ' αγκαλιάζουν
πάνω στο στήθος...
κι αυτή η ανάγκη σου
στο λαιμό να κρατηθείς
σαν ανάγκη του κόσμου μοιάζει
που αναζητά
έναν τόπο ειρηνικό
να βρει να κατοικήσει
μες στη γαλήνη της στιγμής
μέσα στης φλέβας τη ζεστασιά
να γύρει
να κουρνιάσει
και ν' αποκοιμηθεί.

Σ' αυτόν τον τόπο
που τα χείλη
μαθαίνουν να σιωπούν
μέσα στου πόθου
το σφυγμό και τις ανάσες
γεννιέται η έμπνευση.
Μοιάζουν τα δάχτυλα
λες κι απαγγέλουν
πάνω στο σώμα σου
τα πιο όμορφα ποίματα.

Λίτσα Μοσκιου

Χαμένο ταξίδι (της Σοφίας Τανακιδου)

Αυτό το ταξίδι
δεν ήταν τυχαίο.
Το διάλεξες νύχτα να γίνει,
για να 'χεις τη μέρα ήδη φτάσει,
μα η νύχτα σε έχει σκεπάσει
κι ο δρόμος δε λέει να τελειώσει.

Μπρος πίσω στο χάος βαδίζεις,
δεν ζεις τη ζωή που ελπίζεις.
Οι δρόμοι στενεύουν,
ολοένα σε σφίγγουν,
θεριά που παλεύουν,
σαν φίδια σε πνίγουν.

Μπρος πίσω γυρίζεις,
δεν έχεις κανένα,
ζωή πως να αρχίσεις,
με φίλο ούτε ένα.

Αυτό το ταξίδι
ήταν μοιραίο.
Τους άφησες όλους
να φύγεις,
μα τώρα σου λείπουν.
Κι ο δρόμος δε λέει να τελειώσει.
Μπρος πίσω γυρίζεις
και πριν ξανά ξημερώσει,
η μοναξιά σε έχει ήδη σκοτώσει.


Σοφία Τανακιδου

Γορδιος δεσμος (της Βηθλεέμ Νασλα)

Κι οταν πια δεν θα μπορεις να νιωσεις το θυμο,
την απογοητευση, την αγανακτηση,
την αναγκη να ψαξεις να βρεις το γιατι...
Κι οταν θα κλεισουν τα αυτια
ετσι απο μονα τους σε καθε επεξηγηση,
οταν τα ματια δε θα θελουν να δουν
και το στομα δε θα χει να προσαψει τιποτα...
Τοτε εισαι ετοιμος να δωσεις λυση!

Βηθλεεμ Νασλα