Εγώ μόνο ξέρω τους φόβους μου και τους αντέχω...
Ένας σκοτεινός ουρανός ο κόσμος τους που μέσα του με κομματιάζει...
Το σώμα μου περιφέρει σαν αποκαίδι στον αέρα μια από δω και μια πέρα και πιο πέρα...
Την ψυχή μου ταπεινώνει...
Την καρδιά μου μαχαιρώνει, την ψυχή μου δεν ακούω μέσα στην καταιγίδα που ολοένα δυναμώνει...
-Και υπακούω...
Μόνο εγώ...
Εγώ μόνο αναγνωρίζω τα δεσμά τους...
Τις πέτρινες φυλακές που ασφαλίζουν τα μυστικά τους, τον κλειδοκράτωρα κόσμο...
Τα χέρια τους που δαπανούν χειρονομίες στο όνομά μου....
Τα μάτια τους που βολεύονται να κοιμούνται και να ξυπνούν μέσα στα δικά μου...
Τα μάτια τους φωτιά, τα μάτια μου άδεια και τυφλά...
Μόνο εγώ...
Εγώ μόνο θυσιάζομαι για να τους κρατήσω κοντά μου...
Εγώ τους τρέφω, τους ποτίζω απ' τους χυμούς της νιότης μου, τους φροντίζω...
Τους ερωτεύομαι αλλά και τους γεννώ, τους μεγαλώνω...
Για να τους ανήκω...
Μόνο εγώ...
Εγώ μόνο δεν τους αντιμάχομαι, δεν τους πολεμώ...
Αλλά ναι, με μάθανε να πολεμώ μαζί τους τη ζωή μου!
