λέξη και βήμα,
προς μιας αμνηστίας σου το σχήμα,
στα λόγια που είπες...
Θωρώ
μιας ανατολής το σθένος,
υποτάσσομαι στης ψυχής σου το δέος,
σ' όλα όσα είχες...
Τόσα πια βήματα,
στης ερωτικής ματιάς σου τα κύματα.
Αφουγκράζομαι
της καρδιάς σου τον χτύπο,
δίνω ρυθμό σε τούτον το στίχο...
Ορίσματα κανόνων,
των πιο υψηλών σου θρόνων.
Αντιστέκομαι,
όπου μέσα σου δεν περιέχομαι...
Μιχάλης Ευαγγελινός
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου