Άτιτλο (της Ευδοξίας Γουργιωτη)

 

Φίλησα κι εγώ
τον βάτραχό μου
και έκανα ένα βήμα πίσω
να δω τη μεταμόρφωσή του.
Τρία, δύο, ένα...τίποτα!
Τον ξαναφιλάω πιο
δυνατά αυτή τη φορά.
Περιμένω...αλλά πάλι
δεν έγινε κάτι.

Έμεινα με τα γυάλινα
γοβάκια στα χέρια μου. 
«Μα τι νόμιζες;» άκουσα 
μια φωνή να μου λέει. 
«Αλλάζει ο άνθρωπος 
στα ξαφνικά; Ψάξε για εκείνον που το ένστικτό σου, θα είναι από 
την αρχή καλό. Όσα φιλιά και να δώσεις, 
αν ο άλλος δε σε θέλει,
τούμπες να κάνεις μπροστά του, δε θα συγκινηθεί διόλου». 

Άκουσα τη φωνή μέσα μου, και πήρα το δρόμο της επιστροφής. Ούτε πρίγκιπα θέλω, 
ούτε άσπρα άλογα. Έναν άνθρωπο να με θέλει 
όπως τον θέλω κι εγώ. 
Αυτό μόνο.

   Ευδοξία Γουργιωτη