Άτιτλο (της Βασιλικής Σταθοπούλου)

Επιασε να βραδιάζει..
Ηρέμηστε λίγο με τη φασαρία..
Περιμένω τον ποιητή μου..
Φοβάμαι μην περάσουν οι λέξεις του και δεν τις προλάβω ..
Μα καλά θα αναρωτηθεί ίσως κάποιος περίεργος..
Τι γράφει αυτός που σε μαγεύει τόσο?
Τι τον έχεις?
Δεν γράφει ιδιοτροπες λέξεις ..Ούτε δύσκολες..
Απλά ο τρόπος που τις συνδυάζει με μαγεύει..
Όταν τον διαβάζω ξαφνικά ακούω ρυάκια να τρέχουν γάργαρο νερό..
Νιώθω την ψυχή μου πάνω σε άσπρο σύννεφο..
Ακόμα κι αν τα λόγια του είναι γεμάτα πόνο εγώ φτιάχνω την φθορά 
της ψυχής μου..
Είναι σαν βάλσαμο επάνω της οι λέξεις του.
Γι αυτό σας λέω..
Μην κάνετε τόση φασαρία με δήθεν ευτυχιες..
Περιμένω τον ποιητή μου..
Και δεν είναι ότι και άλλους σαν αυτόν δεν αγαπώ..
Αλλά να ..Αυτόν θα τον παρομοιαζα με τον Έρωτα..
Κι ας μην είναι έρωτας..
Κι ας μην είναι πραγματικά δικός μου..
Σσσσσσ....
Σαν να τον ακούω να ρχεται....

Βασιλική Σταθοπούλου