ΧΑΜΕΝΕΣ ΨΥΧΕΣ (της Θωμαης Τσιμερικα)

 

Το ραντεβού έσκισε τα θέλω.

Πήγε για περπάτημα μέσα στην ανατολή.

Κάποιοι φόρεσαν τη μάσκα.

Θα πήγαιναν στο καρναβάλι της Βενετίας.

Οι γόνδολες βγήκαν στη λίμνη.

Να φέρουν τη χαρά μέσα στα χειρουργεία.

Η βελόνα τράβηξε την κλωστή.

Είχε αρχίσει το κέντημα στο τελάρο.

Στρογγυλό χωρίς ψυχή.

Ξύλο και άψυχα κορμιά. 

Σε ένα δρόμο μακρύ.

Ανάσες σταματημένες.

Προδομένες.

Ήχοι ακούστηκαν, σαν καμπάνας δάκρυα.

Μια κόρη κάθεται στο λιμάνι.

Ο αέρας της φυσάει τα μαλλιά.

Τα κύματα χτυπούν την προβλήτα.

Μια νεράιδα φέρνει νερό στο τάσι.

Να ξεδιψάσει ο ταξιδιώτης.

Οι γλάροι ψηλά στον ουρανό είναι χιλιάδες.

Είναι λευκοί με χαμένη την ψυχή τους.

Την ψάχνουν αλλά είναι κρυμμένη.

Αρχίζει το παιχνίδι του χαμένου θησαυρού.

Άρχισαν τα όργανα να παίζουν.

Οι γλάροι κόντεψαν να κοιμηθούν 

πάνω στο σύρμα.

Ευτυχώς ακούστηκε ένας ήχος και ξύπνησαν.

Τα ραντεβού έτρεχαν να προλάβουν την αλήθεια.

Ένα βήμα πριν την πόρτα, ξέχασαν το μαγικό ραβδί.

Νόμιζαν ότι με αυτό θα σωθούν.

Έτσι βούτηξαν σε μια μεγάλη αγέλη 

Και έψαχναν τον χαμένο εαυτό τους!

Θωμαή Τσιμερικα