Ριπές σχίζουν το όραμα
κι εσύ τρέχεις
να περισώσεις το άρωμά σου
ορχιδέα άγρια
πάνω στου βράχου τη σχισμή
ζωγραφισμένες στα πέταλά σου
ονειρεμένες καλλιγραφίες
καθώς ο άνεμος σε πολεμάει
ταξιδιώτης αδίστακτος
γελώντας κραυγαλέα με την αδυναμία
γέλιο σαρκαστικό ηχεί
στήνοντας καρτέρι στην ελπίδα
εικόνα πορφυρή
ο πόθος
νοτισμένος στο χάος
την θλίψη σου ζυγίζεις στα πλουμιστά ενώτια
φορώντας
τα μαλλιά σου λυμένα
μαυρόφυλλα πλεγμένα
χάδι στους ώμους σου
ζεστό
μέχρι να'ρθεί η Άνοιξη
μητέρα των ανθών
την ειρωνία να διαλύσει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου