ήσουν πάντα...
Σου φωνάζω
με μια απειλή
στην φωνή μου.
Όλες οι αισθήσεις σε συναγερμό.
Χτυπάει υπόκωφα το μυαλό μου.
Σου τάζει νέες σελίδες σε παρηγορεί
η πρώτη θέση που σε βάζω πάντα.
Μου λες ξοδεύτηκα άσκοπα σε χρόνια
δίσεκτα οργισμένους μήνες ... μέρες
βροχερές...
Αναλώθηκα σε ξένες αγκαλιές
ψάχνοντας τον παράδεισο στην κόλαση.
Θέλω...κάπου να ακουμπήσω...
ραβδί χέρι
αγκαλιά... θέλω ... εσένα...
Λένα Βλαχοπούλου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου