Κυρά μου Ποίηση, μόνο Ένα σου ζητώ…..
Να είμαι στο πλάι σου, να σε υπηρετώ….
Με λίγες λέξεις, στην αράδα, που θα γράφω,
Και σκέψεις, διάφορες, που θα γεννιούνται
Από αυτές, ένα Στεφάνι, θα πλέκω, στα μαλλιά σου, θα σου Βάζω….
Κυρά μου Ποίηση, Αθάνατη Θεά, καμιά δεν
Έχει, την Δική σου Ομορφιά
Πανώρια στέκεις
Στην Αιωνιότητα, το Γλυκό Κρασί του Πνεύματος,
Κερνάς στην Ανθρωπότητα….
Πάντα την Ομορφιά σου, στην Μνήμη μου Φέρω,
Και, πλέκοντας Στίχους, Θυσία σου προσφέρω….
Είσαι Έρωτας, Πόνος, και Ιδανικό…. Είσαι Βάσανο,
Πικρό, μα και Γλυκό….
Άλλα Λόγια, δεν Έχω να σου πω, Μονάχα Ένα: Πάντα
Με τους Στίχους μου, θα σε Αγαπώ, Πάντα στην Ζωή
Μου, θα Έχω Εσένα….
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου