Στου φεγγαριού το φωτεινό στεφάνι~ (της Μαίρης Ηλιάδη)

Στου φεγγαριού το φωτεινό στεφάνι μπλέκω όνειρα κι έρχεται η νύχτα και τα σκιάζει...
Βροχή βοριάς χαλάζι...
Σκοτεινό πλεούμενο ριχτηκε στην παγωμένη θάλασσα...
Ο χαμένος χρόνος στην ραγισμένη κλεψύδρα...
Η άμμος που πέτρωσε
και ανεπαίσθητα βράχους έχτισε
να μην περάσει το φως...
να γίνει ένα με την καταγάλανη θάλασσα...
Όλα θα τ' άλλαζα αν...
ένας κόκκος άμμου χάιδευε το κύμα...
Ένα σήμα έστελνε το καράβι φάντασμα...
Μα δεν υπάρχει η γη ...
Μα δεν υπάρχει η άμμος..
Δεν υπάρχει το νερό...
Αποκύημα μιας στείρας φαντασίας...
Αλίμονο εκούσια γελαστήκαμε...
ξεχαστήκαμε χαμένοι...σε νησί αποκλεισμένο...
ο χάρτης της ψυχής κομμάτια έγινε...
Και που να βρω τα ίχνη που να δω τα σημάδια
σε πιο σκήνωμα να βρω ψυχή...που όλα πια ίδια μοιάζουν...

Μαίρη Ηλιάδη