ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΚΑΙ Ο ΣΚΥΛΟΣ (της Τόνιας Κοσμαδακη)

Άνοιξα τα φώτα το πρωί
Δάκρυα έσταζαν απ’ τη λάμπα
Άνοιξα τα παράθυρα
Δάκρυα μαζί με αέρα
Άνοιξα το μάτι της κουζίνας
Δάκρυα αντί για θέρμη
Και το πακέτο ο καπνός
Δάκρυα γεμάτος κι αυτός
Απόρησα
Αλλά δεν πρόλαβα να κάνω τίποτα
Πίδακες  δακρύων γέμιζαν το σπίτι
Ξέρω να αναπνέω στα δάκρυα
Αλλά ήταν πολλά
Πνιγόμουν
Έπρεπε να βρω το παιδί και τον σκύλο
Να τα σώσω
Δεν έσωσα το γλαστράκι
Δεν πρόλαβα
Δεν θα σε ξεχάσω ποτέ γλαστράκι
Δεν πήρα ούτε μία φωτογραφία της μάνας μου
Μη σε νοιάζει μάνα
Όμως βρήκα το παιδί και τον σκύλο
Τα κρατούσα γερά
Δε μου έφευγαν με τίποτα
Έφτασα στον φωταγωγό κολυμπώντας
Από ‘κει τίποτα δεν μπορούσε να μπει
Από ‘κει μόνο έβγαιναν οι αγριοφωνάρες
Τα λόγια
Οι κουβέντες
Οι λέξεις
Ο Φόβος μας
Όσα ποτέ ψιθυρίσαμε ο έναν στον άλλον
 
     Αυτό ήταν όλο, ένα φαινόμενο
     Απελπισμένη έξοδος πυγολαμπίδων
     Από τον τρίτο όροφο

Έφτασα
Τα ‘σπρωξα απ’ το σπασμένο τζάμι χωρίς να κοπούν
και τα δα που πετούσαν ψηλά σαν φανάρια αναμμένα
Το παιδί και ο σκύλος
Προλάβαινα, το ξέρω πως προλάβαινα να φύγω
Μα σκέφτηκα πως
αν υπήρχε λόγος να σωθώ ως τώρα θα χε γίνει
Έμεινα λοιπόν πίσω σαν καπετάνιος
Τώρα είμαι πεθαμένη
με το πρόσωπο στο ταβάνι
Δεν υπάρχει ούτε μία φυσαλίδα αέρα εδώ μέσα
Σ’ όλο το σπίτι επιπλέουν
     τσιγάρα
     αναπτήρες
     ρούχα
     παιχνίδια
     μουσική
     πιάτα
     μπουκάλια
     πέτρες

Και η αγάπη
Που επιτέλους πνίγηκε

Τόνια Κοσμαδακη

Στη συλλογή ΣΚΥΛΟΣ
Εκδοση από την Apopeira