Είναι που σου χρωστάω τόσα πολλά
κι όμως ποτέ δε δέχτηκες
ούτε ένα ευχαριστώ.
Είναι που μου έδωσες
το πιο πολύτιμο δώρο...
το χέρι σου να στηριχτώ.
Είναι που μου χάρισες
χρόνο από το χρόνο σου
και χαμόγελο απ' το δικό σου.
Σκούπισες τα δάκρυά μου
και σήκωσες το κεφάλι μου ψηλά
για να αντικρήσω ξανά τον ήλιο...
Είναι που ενώ πονούσες...
χαμογελούσες για μένα,
για να μου δώσεις
δύναμη και κουράγιο...
Είναι που....
Είναι τόσα πολλά που έκανες για μένα...
Κι όμως δε δέχτηκες ποτέ ούτε ένα ευχαριστώ...
Κι είχα τόση ανάγκη να στο πω...
Σηκώνω το βλέμμα μου στον ουρανό...
Αντικρίζω τα μάτια σου
να με κοιτάζουν με αγάπη...
Και ψιθυρίζω απαλά...
"Σε ευχαριστώ καρδιά μου..."
Και νιώθω ότι το ακούς...
Σε βλέπω να χαμογελάς
που ακόμα επιμένω
να σου λέω ευχαριστώ
κι ας ξέρω
ότι δε σου άρεσε καθόλου...
Να ξέρεις όμως...
Πάντα θα το ψιθυρίζω...
Για σένα...
Γιατί σου ανήκει...
Γιατί σου αξίζει...
Το δικό μου ευχαριστώ,
μου το έμαθες εσύ!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου