Κυνηγώντας μια σκιά

Έφυγες κι έγινε κλάμα το τραγούδι των πουλιών. Χάθηκες και το βέλασμα τ'αρνιού ,γίνηκε μοιρολόι. Μάκραινε η σκιά σου στον ορίζοντα Χανόμουνα κι εγώ μες τη μορφή σου. Σ' έψαχνα απεγνωσμένα σ' αγριεμένα βλέμματα παιδιών. Χανόμουνα σ' ανταριασμένα κύματα. Ρουφούσα αχόρταγα τη γλύκα της ψυχής και της μορφής σου. Κοίταζα τ' άδεια χέρια μου, τους έλειπε η ευωδιά απ' τ' αγγιγμά σου. Έτρεμα να δω μες την καρδιά μου. Ξεσπούσε πυρκαγιά στους κόλπους της. Ήσουν εσύ εκεί μέσα πάντα, μα τώρα,αχνή ξεθωριασμένη σιλουέτα, μακραίνεις, χάνεσαι. Σε κυνηγούσα σαν ατέλειωτο κιόσκι, που απ' των ανθρώπων την κακία θα με κράταγε μακριά. Φεύγεις όμως, χάνεσαι και τούτη η κακία γίνηκε πιότερο αβάσταχτη.
Αναστασία Κουτσούκου - Κλεάνθη