Κόκκινο κρασί (του Δημήτρη Μπονόβα)

Σε ποιου χρόνου τη στιγμή
η μνήμη μου με πάει.
Σε ποιας εικόνας τη ρωγμή
το παρελθόν γυρνάει.

Σε ποιας νυχτιάς τις αγκαλιές
θυμάμαι τη μορφή σου.
Σε πόσες θύμησες παλιές
βυθίζομαι μαζί σου.

Κύμα βαθύ και χαλασμός
τ’αντίο που με πνίγει
και του χορού μας ο σκοπός
πληγές στη σκέψη ανοίγει.

Στα μάτια σου σαν με γυρνά
στο γέλιο σου σαν πάει.
Εχθρός μου μέγας ο καιρός
που τρέχοντας περνάει.

Δημήτριος Μπονόβας