ΗΔΟΝΗ (του Αντώνη Θαλασσέλη)

Στων Θεών τη σιωπή
ακουμπάω τα χείλια μου .
Το χώμα διπλώνω
βάφοντας τις ρίζες κόκκινες
στα σωθικά της νύχτας.
Αερικά και νεράιδες στο δρόμο μου
κι εγώ Δον Κιχώτης φαντάζω!
Στου ωκεανού τα ψυχρά βράδια,
κουρελιάζω τα πανιά του φόβου
και κρύβω την αντοχή μου
στα μυστικά κελιά του πάθους.
Παλιές εικόνες στο ταξίδι ανταμώνω
μάρτυρες της ύπαρξής μου
αναζητώντας το κλειδί της ηδονής.
Έρωτα κεντώ τα βράδια
κι αφήνω την προσμονή
πάνω σε καυτές ανάσες
καρφώνοντας φιλιά
στο γυμνό σώμα της.
Ξεπλένω με ιδρώτα
τις πληγές του πόθου
κι αφήνομαι ν' ακροβατώ
αιχμάλωτος στο φιλήδονο φως της!

Θαλασσέλης Αντώνης.

(Από την υπό έκδοση νέα ποιητική του συλλογή.)