"ΟΡΚΟΣ" (της Χρύσας Νικολάκη)

Τις νύχτες που πέφτουνε τ' αστέρια
μια ευχή θα κάνω στο Θεό
το άστρο το δικό μας να μη σβήσει
να μείνει για πάντα αληθινό.

Τις νύχτες που πέφτουνε τ' αστέρια,
θα ψάλλω ύμνο χερουβικό,
τ' αστέρια να στρώσουν στα όνειρα μας
πάχνη απ το φως το αγγελικό.

Τις νύχτες που πέφτουνε τ' αστέρια,
θα ορθώσω ως το στερέωμα ψηλά
μια σκάλα απο τα φιλιά μας,
να σμίξουν με του Έρωτα τα φτερά.

Τις νύχτες που πέφτουνε τ' αστέρια
θα βάψω την ουράνια σκέπη, πορφυρή,
θα κλέψω αίμα απο την καρδιά σου
να το σμίξω με την δική μου την ψυχή.

Και σαν το στερέωμα αντικρίσει
την δική μας αγάπη θα δακρύσει
ο ήλιος μεμιάς του θα λυγίσει...
τις ακτίνες στο φεγγάρι θα χαρίσει.

Ήλιος και φεγγάρι ζευγαρωμένα
σ' εναν εξαίσιο χορό μυσταγωγικό ,
η μέρα κι η νύχτα σαστισμένα
απ' τον δικο μας οίστρο ερωτικό.

Χρύσα Νικολάκη
13.12.2017