ΑΧ! ΑΥΤΟ ΤΟ ΑΧ! (της Λίτσας Μοσκιου)

Γι' αυτήν...

Την ρημάδα την ψυχή μιλάω 

που λαχταράει όλα τα "πάντα". 

Τα πάντα που θα μπαλώσουν 

κάθε κενό 

κάθε τρύπα ανοιχτή 

που θα κολλήσουν 

το σπασμένο καλούπι της αγάπης 

μέσα σου...

Αχ! αυτό το "Αχ!"

να μπορούσε να μεταφράσει 

όλες τις επιθυμίες 

να μην τολμήσει ποτέ 

καμία μετριότητα 

να κρύψει ξανά λέξεις 

πίσω από τα δόντια

να μην αφεθεί καμία γωνιά 

της ψυχής σου αφώτιστη 

από εκείνο το μοναδικό άγγιγμα 

που μόνο εσύ θα αναγνωρίσεις 

μέσα σε τόσες προσπάθειες

μες στις συνάφειες του κόσμου. 

Λίτσα Μοσκιου

Τάσεις φυγής (του Χρήστου Παπαχρυσάφη)

Ταξίδι για το άγνωστο
αν θες να ξεκινήσεις,
κάτσε εαυτέ μου να σκεφτείς
μ’ αυτό τι θα κερδίσεις.
Μπορεί με την απόφαση
στα πέρατα να φτάσεις,
και όλους αυτούς που αγαπάς
μπορεί να τους ξεχάσεις.
Κι αυτή η περιπέτεια
που έχεις στο μυαλό σου,
κανείς δεν ξέρει αργότερα
θα είναι για καλό σου;
Γιατί αν θελήσεις κάποτε
πίσω να έρθεις πάλι,
δεν ξέρεις αν θα βρεις ποτέ
ζεστή ανοιχτή αγκάλη.
Να, όλο τέτοια σκέφτομαι
κάθε που μένω μόνος,
μα ο καλύτερος γιατρός
είναι εντέλει ο χρόνος.

Χρήστος Παπαχρυσάφης

Ατιτλο (της Κούλας Κραντα)

 

Παρακαμπτω τα λόγια των αθλίων

κλείνω τα αφτιά μου

στο χειροκρότημα των υποκριτων. 

Η ζωή έχει ένα βαθύτερο νόημα και έναν σκοπό...

Ω! Σας παρακαλώ!

Χαμηλώστε λίγο τις φωνές της έπαρσης, 

θέλω να ακούσω το τραγούδι των πουλιών

και το ερωτικό κάλεσμα των κυμάτων.

Κλείστε στις χούφτες σας σφιχτά το προτεταμενο σας δάχτυλο.

Εγώ ο ψεύτης, ο κλέφτης

και ο φονιάς εγώ. 

Μα πριν λερωσετε το μαχαίρι σας από το αίμα μου, 

κοψτε ψωμί και χορταστε την πείνα του εγωισμού σας. 

Και πριν διαμελισετε την σάρκα μου,

πιείτε κρασί να ξεδιψασετε το μίσος σας... 

Έπειτα με ήσυχη συνείδηση κοιμηθείτε,

όλοι εσείς οι δίκαιοι του κόσμου και οι καλοί...

Κουλα Κραντα

ΝΥΝ ΚΑΙ ΑΕΙ (του Νίκου Δημογκότση)

Κάθε νύχτα αποβιβάζομαι στις ακτές του κορμιού σου,

κι ένα μαζί του γίνομαι.

Και δεν έχω θέληση άλλη, από το να βρίσκομαι εκεί,

ως όστρακο στου βράχου την ασφάλεια...

Γιατί το ξέρω καλά,

ότι ο Έρωτας σε βράχου σχισμάδα,

κυκλάμινο κι ανθίζει,

και η ωραιότητα του, ως και τον ήλιο θαμπώνει

σε όλες τις ώρες της ημέρας.

Κι ακόμα ξέρω καλά,

πως στο σφιχταγκάλιασμα μεγαλώνει η αγάπη,

και δέντρο φυλλοβόλο αξιώνεται,

σε μία γαλήνη που ζηλευτή,

Δύσης κι Ανατολής, ταξιδεύει στο άπειρο,

Βασιλείς χειροτονώντας τα αισθήματα...

Νυν και αεί ο Έρωτας,

σε αγάπη μετουσιώνεται,

εάν οι δύο, ένα έσσονται εις την κλίνη των Υπάρξεων.

Νυν και αεί, μόνο η Αγάπη,

ανεβάζει τον Έρωτα,

στην ουράνια σφαίρα της Κατοικίας του...

Νίκος Δημογκοτσης

(Ο Θαυμάσιος Πίνακας είναι της Εξαίρετης ζωγράφου Φωτεινής Παππά, που από καρδιάς θερμά Ευχαριστώ!!)

ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΛΕΙΠΕΙ (της Βασιλικής Βήχα)

Τίποτα δεν λείπει απόψε 

από το μισό σκοτεινό μου δώμα

όλα υπάρχουν τριγύρω,

διακοσμούν μια νότα ηρεμίας

σε ένα κόσμο μεγάλης αταξίας

Βιβλία αράδες, γεμάτα ποτήρια

κι όλου του κόσμου τα μυστήρια

Μόνο εσύ δεν υπάρχεις

λίγο έστω να μ' αγκαλιάσεις

να μου πεις τρυφερά σ'αγαπώ

να μείνεις εδώ για καιρό

να γεμίζει ο χώρος ζωή

να υπάρχει για μένα πνοή

Τίποτα δεν λείπει απόψε

μόνο ο ήχος της φωνής σου,

το βλέμμα της δύναμής σου

κι εγώ για να ξεχαστώ 

βάζω ακόμα ένα ποτό

ανοίγω το ράδιο στη διαπασών

και περιμένω τη στιγμή που θα 'σαι παρών

Βασιλική Βήχα