ΝΥΝ ΚΑΙ ΑΕΙ (του Νίκου Δημογκότση)

Κάθε νύχτα αποβιβάζομαι στις ακτές του κορμιού σου,

κι ένα μαζί του γίνομαι.

Και δεν έχω θέληση άλλη, από το να βρίσκομαι εκεί,

ως όστρακο στου βράχου την ασφάλεια...

Γιατί το ξέρω καλά,

ότι ο Έρωτας σε βράχου σχισμάδα,

κυκλάμινο κι ανθίζει,

και η ωραιότητα του, ως και τον ήλιο θαμπώνει

σε όλες τις ώρες της ημέρας.

Κι ακόμα ξέρω καλά,

πως στο σφιχταγκάλιασμα μεγαλώνει η αγάπη,

και δέντρο φυλλοβόλο αξιώνεται,

σε μία γαλήνη που ζηλευτή,

Δύσης κι Ανατολής, ταξιδεύει στο άπειρο,

Βασιλείς χειροτονώντας τα αισθήματα...

Νυν και αεί ο Έρωτας,

σε αγάπη μετουσιώνεται,

εάν οι δύο, ένα έσσονται εις την κλίνη των Υπάρξεων.

Νυν και αεί, μόνο η Αγάπη,

ανεβάζει τον Έρωτα,

στην ουράνια σφαίρα της Κατοικίας του...

Νίκος Δημογκοτσης

(Ο Θαυμάσιος Πίνακας είναι της Εξαίρετης ζωγράφου Φωτεινής Παππά, που από καρδιάς θερμά Ευχαριστώ!!)