Στην λάμψη του φεγγαριού,
στον έναστρο ουρανό,
εκεί υπάρχει η πόλη των ονείρων ...
Φοβάμαι,
μήπως μπερδευτείς
και δεν μπορείς να ξεχωρίσεις
το όνειρο μας ...
Σε κάθε αστέρι φωτεινό θυμάσαι,
κρεμάσαμε από μια ευχή ...
Κάθε φορά που ένα αστέρι
έπεφτε από τον ουρανό,
εγώ φοβόμουν
μην είναι το δικό μας ...
Κι απόψε κοίτα αγαπημένε μου,
πως λάμπει ο ουρανός,
λες και έχουνε γιορτή,
τα όνειρα του κόσμου ...
Κάνω κρυφά μια προσευχή ,
να μείνει η αγάπη ζωντανή,
να μην χαθεί το όνειρο μου ...
Φιδοσερνοταν ακόμα το πρωί..
Όι σκέψεις, σαν πουλιά
αποχαιρετούσαν το κενό..
αγαλια αγαλια, μετρούσα το χρόνο
μαρτυρικά.
Κι ήταν τούτο, ένα θαύμα,
που κυοφορούσε η νύχτα..
Δεν ήταν διανεμα
ούτε σκιά..
μόνο, ονείρου πραγμάτωση. ..
Χέρια πλέκονται σε χέρια...
μάτια, βυθίζονται σε μάτια...
Όλη η άνοιξη σ' ένα φιλί..
Κανένα μυστήριο πέρα απ' το τώρα.
Καμιά προσπάθεια για το άφθαστο..
για τ' ανεκπλήρωτο..
Κανένα αναψηλαφισμα
μέσα στα βάθη του σκοταδιού..
Ή ανάσα σου στην ανάσα μου
ψιθύρισε μιαν άφθαστη ελπίδα..
_Αν έχεις ένα παραπεταμένο λουλούδι
να μου δώσεις,
θα το βάλω στην καρδιά μου...
_Αν, όμως έχει αγκάθια?
_Θα το υποφέρω...
_Κραταμε τούτο το φιλί
για πάντα στην καρδιά μας...
Δώρο αιώνιο και για τους δυο..
Σαν διανεμα χάθηκες...
σαν σκιά...
Πολεμώ να την πιάσω και να την κρατήσω,
μα μου ξεφεύγει..
σ'αγνωρα μέρη με σερνει..
Μες στην ηλιοφωτη ομίχλη
που τυλίγει τίς αργοκινητες ώρες,
Τι απέραντη που ζωγραφίστηκε ή εικόνα σου..
πάνω στο γαλάζιο του ουρανού
μέσα στον κυματισμό της θάλασσας..
Με ένα δάκρυ
κι ένα τραγούδι
θά σ'αγαπώ...!!!
Κάπου στήν δύση μιας ανατολής...
Το βράδυ έπεσε άψυχο μες το δωμάτιο.
Κανείς δεν του ‘δωσε σημασία.
Όλοι ήταν απασχολημένοι με την τελετή ενός προαναγγελθέντος θανάτου.
Τα χέρια της γυναίκας γέμιζαν αθόρυβα τα ρηχά πιάτα.
Θαρρείς και θα γρατζούνιζε ο ήχος απ’ το ξαναζεσταμένο φαγητό, το εύθραυστο της αντοχής τους.
Τα πόδια του άντρα ταξίδευαν με οχλαγωγία σε άχραντους τόπους, σε μυρωδιές αλαργινές, με τα κουπιά καρφωμένα στο πάτωμα.
Η λάμπα σαν ποινή έκαιγε πάνω απ’ τα πρόσωπα τους.
Τα βλέμματα έσμιξαν πάνω απ’ το μεγάλο καρό τετράγωνο του τραπεζομάντιλου, και χαμήλωσαν τρομαγμένα, τόσο όσο, να μπουν οι σκέψεις ανάμεσα τους.
Τόσο όσο, να είναι ασφαλή.
Η τηλεόραση απλά συμμετείχε σ' αυτή την επώδυνη ασέλγεια ψυχών.
«Θα κρυώσει το φαγητό», ακούστηκε να λέει η ηθοποιός στο καθημερινό σήριαλ, με μια φωνή, που σαν ανήλεος αντίλαλος τους φάνηκε.
Τα στόματα μηχανικά, άρχισαν να μασάνε τη σιωπή, άρχισαν να μπουκώνουν με τη στιφάδα του κενού..
Πότε ήταν να δεις που χώθηκε έντρομη στην ασφάλεια της αγκαλιάς του;
Πότε ήταν να δεις που γέλαγε γλυκά η απαντοχή της;
«Δε θυμάμαι πότε έφαγα με όρεξη τελευταία φορά», απάντησε μια ξένη φωνή, κάπου στο ενδιάμεσο της οδυνηρής κατάποσης.
«Τη θλιβερή συνουσία των απόντων γεύσεων μόνο θυμάμαι».
«Το άρωμα της απουσίας».
Ναι, αυτό το κυρίαρχο άρωμα που εγκλωβίστηκε στον ουρανίσκο.
.
Μια ακόμη ξοδεμένη νύχτα έγειρε να αναπαυτεί.
Μια ακόμη χαμένη αθωότητα ξέρασε πιο δίπλα τα δύσπεπτα της, πριν κηδευτεί στο τέλος της.
Έκανε κρότο ο επιθανάτιος ρόγχος της...
Σαν τις πέτρινες μπουκιές που έσταζαν απ’ τα σφραγιστά χείλη.
Σαν τα λάθη που λέκιαζαν τα μέτωπα με σκούρες σταγόνες απόγνωσης.
.
Κάπου όχι πολύ μακριά, το αύριο άνοιγε τα μάτια δύσθυμο.
''Γιατί με ξυπνάν''; μουρμούρισε.
''Τι θα αλλάξει απ' τα χθες; ''
Συγγραφέας: Ιωαννέτα Δοκανάρη
Είδος: Ποιητική Συλλογή
Εκδόσεις :Όστρια
Έτος έκδοσης:2019
ISBN: 978-960-604-470-0
Απόσταγμα ζωής ντυμένο με λέξεις γλάρους. Φτεροκοπάνε πάνω
απ’ τις θάλασσες των ψυχών. Γυρεύουν την αγκαλιά των εραστών του χάους. Αλήθειες
στολισμένες με λόγια μαχαίρια. Κόβουν τις πλάνες με μια μαχαιριά. Φιλιά των
αγγέλων σε παραδείσιες φλόγες. Χτίζουν θεμέλια για τις νέες στιγμές.
Συγγραφέας: Ιωαννέτα Δοκανάρη
Είδος: Ποιητική Συλλογή
Εκδόσεις: Μπονισέλ
Έτος έκδοσης: 2019
Σχήμα: 17×24
ISBN: 978-618-82774-7-2
Η ψυχή του κόσμου περιπλανιέται με χιτώνα τριαντάφυλλα. Ανερμάτιστη αναπνέει την αλήθεια της. Την συναντάει ο ποιητής στην θαλάσσια αύρα. Οι ψυχές τους πάλλονται από συγκίνηση. Αγγίζει τ’ αγκάθια. Οι λέξεις υποφέρουν. Η ψυχή του κόσμου ταξιδεύει στις αγκαλιές των γραμμάτων.
