ΜΥΣΤΙΚΟΠΑΘΕΙΑ (της Αναστασίας Σαβαρη)

 

Τόσα χρόνια βολεύτηκες

ν' αποπνέεις μυστήριο

όταν φοράς χαλαρά

τη σκοτεινή σου γραβάτα

με τις εμπριμέ ενοχές

τόσο βολεύτηκες να θες

να βρεθεί κάποιος να στην τραβήξει

ή να στη σφίξει τελείως

τουλάχιστον έτσι να πάψεις

να φαίνεσαι γελοίος

Αναστασία Σαβαρη

"Θυσια" (της Χρύσας Νικολάκη)

Πάλι η Αντιγόνη στο ικρίωμα
Καρφιά σε θέση σταυρωτή αντί  εξομολόγησης
Μόνο ο ουρανός να ναι πάντα καθαρός
κατά τας γραφας
Μα ότι γράφει δεν ξεγραφει λενε οι σοφοι
Κι οι γέροντες λανθάνουν
μπροστά στο μεγαλείο του Έρωτα
Ποιος Θεός με τιμώρησε
να αντικρίζω το άπειρο;
χωρίς τηλεσκόπιο
χωρίς αγγέλων φτερούγισμα
οι καμπάνες δεν ηχουν!

Αγάπη... στο όνομα σου ξεψύχησαν
Μα ένας μόνο Ιγνάτιος Θεοφόρος
παλλεται στο κράσπεδο
καρδιά νηπίου
Σοφία Αρχαική
Ισαγγελος η προφήτης;

Άραγε αξίζει η θυσία εν πλήρη συνείδηση της αμαρτίας;
Άραγε υπάρχει εξαργύρωση μιας ζωής για μια στιγμή στον Παράδεισο;
Εν σοφία εποίησεν ... εν άγνοια επροδώθη
ο Ανθρωπος.

Χρύσα Νικολάκη

ΤΑΞΙΔΕΥΩ (της Τζένης Τσιουγκου)

Ταξιδεύω
εκεί που τα μάτια σου
ατενίζουν τ’ αβέβαιο τέρμα της θάλασσας,
εκεί που τα μάτια σου
σμίγουν κρυφά με το φως της ανατολής.
Ταξιδεύω
εκεί που οι φουρτούνες της μοναξιάς σ’ επισκέπτονται
και γίνομαι σιωπηλά η παρηγοριά της ψυχής σου.
Ταξιδεύω μακριά σου και κοντά σου,
σου μιλώ ψιθυριστά με λόγια που δεν ακούς
κι όμως εκείνα περιπλανιούνται μαζί σου.
Ταξιδεύω δίπλα από την καρδιά σου
όταν οι χτύποι της ενώνονται με τον ρυθμό του σύμπαντος
και μαρτυρούν τις λύπες σου και τις χαρές σου.
Ταξιδεύω στα χείλη σου
όταν προσπαθείς να σιγομουρμουρίσεις
ένα τραγούδι που σου αρέσει,
εκεί στα χείλη σου
που η ψυχή μου γλυκοφιλά
και ακουμπά απαλά πάνω τους την αγάπη της.
Ταξιδεύω μαζί σου κρυφά και φανερά,
ταξιδεύω
εκεί που τ’ όνειρό σου γίνεται ένα πουλί
που περιμένει όλο λαχτάρα την εποχή του νόστου.
Ταξιδεύω μαζί σου,
ταξιδεύω με τον έρωτα,
πάνω από θάλασσες
με προορισμό τον άγνωστο δρόμο του ονείρου.

Τζένη Τσιουγκου

Αλαργινά Πουλιά (της Μίνας Μπουλεκου)

Αλαργινά πουλιά έμοιαζαν

οι θύμησες του καπετάνιου

ταξιδεύοντας για την Ιθάκη.

Φουρτουνιασμένα κύματα

χτυπούσαν με αντάρα

την ψυχή του.

Μα κείνος δεν λύγισε

στα πέλαγα τα άγνωστα.

Μα κείνος δεν φοβήθηκε

την αφιλόξενη γη.

Στάθηκε σα βράχος

ανάμεσα στις καταιγίδες

με το σκαρί του.

Περήφανος ατένιζε

γεμάτος με λαχτάρα

τον αιώνιο ουρανό του.

Περίμενε ευλαβικά

να 'ρθουν....εκείνες

οι λαμπρές Κυριακές

να ακούσει τη φωνή Του,

στο άσπρο εκκλησάκι

της ξαστεριάς και της γαλήνης

στο πέλαγο της ζωής!

Μίνα Μπουλεκου

Από την ανέκδοτη συλλογή μου

"Στα χνάρια των Ανθρώπων!

Έρωτας (της Σοφίας Τριανταφυλλίδου)

Κούρνιασα σαν 

νεογέννητο κλωσοπούλι,

στο τρυφερό άνοιγμα

των χεριών σου.

Ένα δάκρυ κύλησε,

δίχως να το ζητήσω

από τα απορημένα μάτια μου.

Έγλειψε βιαστικά,

και λαίμαργα

το ελκυστικό στέρνο σου,

και έπειτα χάθηκε

σε μια αναπάντεχη πτώση

στο κενό.

Αναστέναξα βαριά,

και γλυκά

αποκοιμήθηκα .

                                      

Σοφία Τριανταφυλλιδου